Mara stribbelt tegen. Mireille sist dat ze stil moet zijn en duwt het meisje voor zich uit, de trap af naar de kelder. Ze hoort de stemmen van Maria en Julien. Maria vloekt.

‘Schiet op idioot! Die teef is ergens in het huis en ze heeft een pistool. Jouw pistool!’

Julien mompelt zacht. ‘Maak je niet druk. Ze wandelt op het randje van de afgrond en heeft niemand, alleen ons. Die doet echt geen gekke …’

De woorden stokken in zijn keel als Mireille het pistool tegen zijn hoofd zet. Haar hart bonkt verontwaardigd in haar keel en ze sist.

‘Wees daar maar niet zo zeker van, Julien. Kijk eens wie ik heb gevonden …’

De geschokte uitdrukking op zijn gezicht vervult haar met een wonderbaarlijk genoegen. Ze dwingt hem op de ruwhouten bank en maant Mara zijn broek op zijn enkels te trekken en hem vast te binden. Het meisje snift en snottert terwijl zowel Julien als Maria, Mireille tot kalmte proberen te manen. Mireille hoort de sussende woorden amper. Het zijn allemaal leugens en met een sarcastisch lachje hurkt ze bij het hoofd van Julien. Ze wijst naar Mara.

‘Ze geilt op je en ze is gek op je pik, op je mooie, grote, glanzende pik, niet op dát miezerige ding.’ Met een hoofdbeweging gebaart ze naar Mara. ‘Maak hem stijf!’

Mara huilt nu echt en snikkend neemt ze Julien’s slappe lul in haar mond. Hij balt zijn vuisten en kreunt zacht. Mireille knikt.

‘Nog steeds altijd paraat, in welke situatie dan ook. Is ze goed Julien? Wil je dat ze je neukt?’

Ze trekt het rokje van het meisje omhoog en haar slipje opzij. ‘Ga op hem zitten!’

Zonder aarzelen bindt Mireille het meisje vast op de heupen van Julien. Haar handen maakt ze vast op haar rug en ze streelt even teder haar wang.

‘Het spijt me, jij kunt er ook niets aan doen …’

Ze trekt de ring van Mara’s vinger, schuift hem om die van haarzelf en laat hem aan Julien zien. De rode robijn schittert.

‘Hoe komt zij hieraan?’

Hij stoot een honend lachje en woest zet ze het pistool weer tegen zijn hoofd.

‘Waar is hij! Waar is Jean Claude!’

Julien kijkt haar boosaardig aan.

‘Ik weet het niet en al zou ik het weten, dan zou ik het je niet vertellen. Jean Claude wil niet gevonden worden. Niet door jou …’

Mireille gilt. ‘Je liegt!’

Ze haalt uit. Het pistool raakt zijn voorhoofd. Het geeft een droog, krakend geluid en met afgrijzen ziet ze helderrood bloed verschijnen. Ze wordt duizelig en staat op. Wankelend loopt ze naar de deur van de garage. Maria schreeuwt.

‘Wat ga je doen! Je kunt ons hier niet achterlaten, hij heeft hulp nodig …’

Mireille laat de deur achter zich dicht vallen en strompelt naar de auto van Maria. Als altijd zitten de sleutels nog in het contact. Met een diepe zucht legt ze haar hoofd tegen het stuur. Beelden tuimelen door haar hoofd. Mannen en vrouwen zonder gezicht, maar ook de ogen van Jean Claude. Ze kijkt naar de robijn aan haar vinger en start resoluut de auto.


Dit is deel 12 van de erotica estafette van NBRplaza en voor het 13e deel geef ik het stokje door aan Yara Dusoleil 

Ik schreef al eerder mee aan deze estafette, dat verhaal vind je hier. Alle overige delen  vind je hieronder: