Eigen tekening
Het lijkt er naar dat de herfst definitief zijn intrede heeft gedaan. Dit betekent dat ik soms overvallen wordt door een klein najaarsdipje. Een down, wat melancholisch gevoel zonder dat ik echt uit kan leggen waar dat gevoel vandaan komt. Een flinke regenbui in mijn hoofd zeg maar. Dan kruip ik het liefst onder een warme deken op de bank met een grote pot (herfst)thee binnen handbereik, een boek, fijne muziek en / of een lekker lange serie waarbij ik zo nu en dan even lekker kan janken. Oh, en vergeet de chocolade niet, die mag ook wel binnen handbereik. Lees verder
Dat heren voor een eerste echte speeldate niet nerveus zouden zijn is natuurlijk klinkklare onzin. Ik zit al ruim een uur startklaar en het duurt nog zeker drie kwartier voor ze hier is. Als ze tenminste op tijd is. Ze kan potverdrie maar beter op tijd zijn. Geen seconde later. Anders zwaait er wat… God wat heb ik zin in haar. Die twee eerdere ontmoetingen waren zeer veelbelovend. Wat een heerlijk wijf. Leuk, spontaan, ondeugend genoeg, maar niet op een sletterige manier. Dat zal na vandaag wel anders zijn. 
Naakt
Een meisje. Een lief jong meisje. Net zo jong als ik toen was en we waren nieuwsgierig, wild en experimenteel. Vrouwen zijn warm en zacht, in ieder geval aan de buitenkant. 
Voor ik mijn verhaal vertel wil ik even kwijt dat ik mezelf geen slecht mens vind. Ik beschouw mezelf ook niet als een bijzonder goed mens, maar vreselijk slecht? Nee, dat gaat er bij mij niet in. Er zijn vast mensen die het daar niet mee eens zijn. Er zijn ook mensen die het daar wel mee eens zijn. Het kan me weinig schelen. Ik ben van mening dat iedereen moet doen wat hij of zij niet laten kan, mits een ander daar geen ernstig nadeel van ondervindt natuurlijk 
De zucht komt vanuit zijn tenen als hij eindelijk de deur achter haar dicht hoort vallen. Hoe vaak is hij er inmiddels ingetrapt en hoe vaak zal hij er nog intrappen? Volle borsten, volle lippen, een glad gezicht. 
Uit de staalgrijze wolken boven het station valt zo’n maartse stortbui dat wachtende reizigers schuilen in de enige koffietent aan het plein. Hun binnenvallen komt als een golfbeweging en met enkele minuten is de atmosfeer dampig. Ik word onvermijdelijk verder de hoek in gedrukt. Mijn arm raakt het brede prikbord aan de muur. Een paar zoekertjes dwarrelen naar de grond. Op de bar verschijnt mijn kartonnen beker, samen met een tweede. De barista roept de bijbehorende namen. 
Dit verhaal is geschreven door BB voor de Pittig Proza uitdaging van mei met het thema sugarbaby
Wat zeggen anderen …