Muziek kan enorm binnenkomen. Door de tekst die bij de muziek hoort, door de opbouw en uitvoering van de instrumenten en hun bijbehorende klanken, door de uitvoerende artiest, door het verhaal dat het muziekstuk verteld.

Leonard Cohen was, vind ik, een ware kunstenaar. Een singer/ songwriter, een muzikant, een schrijver. Hij heeft de gave zijn songs te laten zien aan de luisteraar en wie kent zijn muziek niet. Ik denk dat jong en oud op zijn minst één nummer van hem kent, al dan niet uitgevoerd door een andere artiest.

Hij weet mij keer op keer tot tranen toe te beroeren met de poëzie in zijn songs, de mistroostigheid van zijn stem en zijn onverwachte speelsheid.

Nu heeft hij zoveel prachtige songs uitgebracht dat het lastig kiezen is, maar juist omdat deze artiest ook zo’n prachtige verhalenverteller is, deel ik op deze eerste dag van het nieuwe jaar graag één van mijn vele favorieten. Ik ben namelijk ook, op een hele andere manier, een verhalenverteller en hoop dat 2024 mij in dat opzicht veel nieuwe verhalen zal brengen. Ik hoop ook dat ik, net als het afgelopen jaar, veel nieuwe verhalen mag beleven en dat ik mag schrijven zoals de songs van Cohen bij mij binnenkomen. Happy New Year ❤️

Famous Blue raincoat

It’s four in the morning, the end of December
I’m writing you now just to see if you’re better
New York is cold, but I like where I’m living
There’s music on Clinton Street all through the evening

I hear that you’re building your little house deep in the desert
You’re living for nothing now, I hope you’re keeping some kind of record

Yes, and Jane came by with a lock of your hair
She said that you gave it to her
That night that you planned to go clear
Did you ever go clear?

Ah, the last time we saw you you looked so much older
Your famous blue raincoat was torn at the shoulder
You’d been to the station to meet every train, and
You came home without Lili Marlene

And you treated my woman to a flake of your life
And when she came back she was nobody’s wife

Well I see you there with the rose in your teeth
One more thin gypsy thief
Well, I see Jane’s awake
She sends her regards

And what can I tell you my brother, my killer
What can I possibly say?
I guess that I miss you, I guess I forgive you
I’m glad you stood in my way

If you ever come by here, for Jane or for me
Well, your enemy is sleeping, and his woman is free

Yes, and thanks, for the trouble you took from her eyes
I thought it was there for good so I never tried

And Jane came by with a lock of your hair
She said that you gave it to her
That night that you planned to go clear