Auteur: Sanna (Pagina 1 van 37)

Daar was ‘ie dan. De film die een hoop (vrouwen)tongen los zou gaan maken. De film die ik natuurlijk moest gaan zien want; Hallo, Halina Reijn, de actrice en schrijver die ik al een tijdje in stilte volg en bewonder, maar ook; als bdsm minnend mens kan ik die film natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan. Toch deed ik dat bijna wel. Die losgekomen vrouwentongen uit mijn directe omgeving waren namelijk niet mis en best wel hard. Ook op het bdsm forum waar ik met zeer grote regelmaat te vinden ben werd over de film gesproken. Daar was men stukken milder, maar werden een aantal ‘spoilers’ gegeven waar ik toch zo mijn bedenkingen bij had. Een beetje sceptisch ging ik toch naar de film en daar ben ik blij om. Toch mooi dat ook bij films de ervaring van wat men ziet (en wat men ervan onthoudt) in het oog van de aanschouwer ligt.

Nu zou ik mijn recensie heel kort kunnen houden namelijk;

“De film start en eindigt met een orgasme.”

Daar doe ik echter de film én mijn eigen beleving van de film mee tekort. Dus nee, zo kort hou ik het niet. Om te beginnen is er namelijk een groot verschil tussen beide orgasmes.

Ja, in de begin scene van de film zien we een minnend stel. Wat ik zo fijn vind is dat deze scene meteen 1 van de meest teleurstellende beelden uit de filmwereld neersabelt namelijk dat vrouwen na zo ongeveer 2 minuten neuken stomend klaarkomen. – Romy (Nicole Kidman) kan dit niet. Ze heeft bij haar man (Antonio Banderas) zelfs nog nooit een orgasme gehad. Na de vrijscène, als haar man slaapt, gaat ze uit bed en helpt ze zichzelf, terwijl ze naar bdsm achtige porno kijkt, alsnog aan dat orgasme. En als ik het dan toch heb over de seks in deze film; die is verre van perfect of gelikt en plat is het ook al niet, eigenlijk vooral heel suggestief. De personages stuntelen en lijken maar wat te doen, wat het geheel heel menselijk maakt.

Daarmee kom ik ook meteen op die losgekomen tongen in mijn omgeving. Ik zei al dat die kritieken soms niet mis en best wel hard waren. Ik noem er een aantal; de film zit vol bevestiging van man-vrouw vooroordelen; Nicole Kidman lijkt wel van plastic, net een barbie, en, mijn persoonlijke favoriet; wat een cliché dat geëmancipeerde vrouwen zich zouden willen onderwerpen aan een sterke man…
Ik denk dat het vooral een cliché is dat geëmancipeerde vrouwen niet onderdanig zouden mogen zijn. Moeten vrouwen perse in een dominante rol geduwd worden om ongelijkheid tussen mannen en vrouwen tegen te gaan? En ook, wat de partner op zeker moment in de film stelt; “De masochistische vrouw bestaat vooral in de verbeelding van de man.” Het antwoord dat hij hierop krijgt: – Dat beeld is allang achterhaald – bezorgt hem een kleine paniekaanval.
Is het niet zo dat emancipatie én feminisme staat voor vrouw (of mens) zijn zoals je dat wil zijn? En dat dit van alles kan zijn? Dus ook, CEO van een groot bedrijf zijn; ook, een schort in de keuken dragen; ook, (seksueel) onderdanig kunnen en mogen zijn en (eindelijk!) een orgasme krijgen door volledige overgave aan een man.

Heel mooi en verfrissend vond ik de totale afwezigheid van het bdsm-spel zoals dit vaak in de media wordt voorgeschoteld en allerhande bdsm attributen. De machtsverhouding was voor mij wel heel duidelijk. Deze affaire wordt ook niet gestart door degene in de machtspositie (Romy als CEO) maar door de stagiair (Emanuel – Harris Dickinson). Ergens in een discussie op het bdsm forum werd gesteld dat deze affaire door middel van chantage vanuit de stagiair tot stand komt, dit heb ik zelf nergens teruggezien. Romy geeft op zeker moment aan dat ze hem wil beschermen, hierop antwoord de stagiair dat zij aanzienlijk meer te verliezen heeft. In mijn ogen was dit puur een zeer terechte constatering, maar zeker geen chantage. De chantage in de film komt uiteindelijk van een vrouwelijke collega van Romy en laat, ook in mijn ogen, meteen zien dat vrouwen onderling soms geneigd zijn elkaar weinig te gunnen.

Wat ik ook verfrissend vond was de rol van de dominante stagiair. Die is, net als Romy, niet heel erg zeker van zijn rol, al probeert hij dit zeker wel te zijn en Romy blijkt daar ook heel gevoelig voor. Mooi voorbeeld vind ik de scene in de goedkope hotelkamer waar beide personages aarzelend toegeven aan hun verlangens. Ook mooi vind ik dat hij haar niets laat doen, maar wacht tot ze dit uit eigen beweging doet. Er is geen sprake van commanderen of schreeuwen. Voor ik de film ging zien werd ik hierin op het verkeerde been gezet. In een discussie werd namelijk gezegd dat de dominante partij, zoals het hoort, niet vraagt, maar eist – Er valt bijvoorbeeld een kopje kapot op de grond en de dominante partij schijnt te zeggen; ‘Op je knieën en ruim op!’ – Nogmaals – Mooi dat ook bij films de ervaring (en wat men ervan onthoudt) in het oog van de aanschouwer ligt.
Wat ik in die betreffende scene zag was dat hij een kopje voor haar voeten op de grond stukgooide en haar vroeg het op te ruimen, wat ze op haar knieën deed en waarbij hij haar hielp door de scherven met zijn voet naar haar toe te schuiven. En ook de scene waarin hij haar vraagt zich uit te kleden. (Wil je dat?) Haar eerste en directe antwoord daarop is ‘nee, dat wil ik niet.’ Hierop antwoordt/ vraagt hij vervolgens weer; ‘Maar je gaat het wel doen??’
Alles gaat in mijn ogen uit eigen beweging van Romy, niets wordt haar opgelegd of van haar geeist en dat vind ik heel fijn. En op het moment dat Romy haar twijfels uitspreekt over wat ze aan het doen zijn zegt hij ook dat het oké is zolang ze beiden instemmen. Eerlijk gezegd zag ik niet eerder zo een duidelijke scene over consent in een film.

Tja en dan de erotiek. Waar de seks vooral suggestief is, is de erotiek, in mijn ogen, heel erg fijn vertegenwoordigd en behoorlijk aanwezig. De eerder genoemde scene in de hotelkamer; het in de hoek staan, het knielen, het kruipen, het letterlijk uit zijn hand eten, de aftercare. Het glas melk in het cafe en zijn uitgesproken woorden daarna. Het schoteltje melk. De scene met het zijn dansen, tja… zucht. (Dank je wel Halina voor het gebruik van ‘Father Figure’ van George Michael – Al sinds ik me kan herinneren voor mij een nummer met een enorme erotische lading.) Dus ja, voor mij meer dan voldoende erotiek.
De rol van de stagiair vind ik lekker ongedwongen en Romy komt op mij sterk, maar op bepaalde momenten tegelijk ook heel klein over. Heerlijk passend dus, vind ik.

En ja, de film begint en eindigt met een orgasme; een nep, filmisch orgasme vol oscar waardig gekreun; en dan eindelijk een echt orgasme vol rauw gegrom en gehijg.

Mijn eindoordeel over deze film? Ik vind het een film met meerdere lagen. Een film die speels en met humor uitdaagt anders te kijken naar rolpatronen, seksualiteit, machtsdynamiek en consent. Heb je hem nog niet gezien? Absoluut doen als je de kans krijgt.