Verontschuldigend kijkt Raymond zijn klant aan en hij haalt zijn telefoon uit de binnenzak van zijn jasje. ‘Het spijt me, ik zal hem meteen uitzetten.’
Zijn hart slaat een slag over als hij ziet dat het Celeste is. Haar nummer staat al sinds het gesprek dat hij met haar had in zijn contactenlijst en gisteren gaf hij haar dat van hem.
‘Voor als er iets is, dan hoef je Duncan niet lastig te vallen …’
Hij weet niet goed waarom hij dat zei, of … Nou ja, hij weet het wel en het is vreselijk fout, dat weet hij ook, maar Celeste is van hem. Het kan hem niet schelen dat hij alleen maar van een afstandje naar haar kan gluren en daarbij de wildste fantasieën in zijn hoofd haalt, ze is van hem. Hij heeft haar aangenomen en ze geeft hem een zeer prettig gevoel.
Hij staat op. ‘Het spijt me, maar dit is belangrijk. Ik moet opnemen.’
Zijn klant geeft hem een kort knikje en buigt zich weer over het contract. Raymond loopt naar de gang en voorbij het bureau van Jeffrey, zijn assistent. Bijna fluisterend neemt hij op.
‘Celeste …?’

Haar zachte stem gaat met een duikvlucht in zijn kruis zitten en het duurt even voor hij door heeft dat ze huilt.
‘Rustig, haal even diep adem, wat is er aan de hand?’

‘Ik heb niet goed gekeken en nu …’ Ze huilt nog harder, ‘… nu zit er een vlek en het wordt alleen maar erger. Ik weet niet wat ik moet doen. Als Duncan dit ziet … Als Valerie dit ziet!? Ik kan meteen mijn boeltje pakken en ik …’

‘Rustig Celeste, ik heb geen flauw idee waar je het over hebt, maar het zal heus wel meevallen …’
‘Nee! Het valt helemaal niet mee!’
‘Ik ben bijna klaar en dan kom ik naar je toe, oké? Wat het ook is, het komt heus goed, dat beloof ik.’
Haar stem trilt. ‘Beloofd?’
‘Beloofd, niemand pakt hier zijn boeltje. Ik ben er met een uurtje, hooguit.’
Ze zucht diep. ‘Fijn mijnheer Maertens, ik wacht in het kantoor.’

Voor Raymond nog iets kan zeggen, heeft ze opgehangen en gehaast loopt hij terug naar zijn kantoor waar de minuten voorbij lijken te kruipen en hij moeite moet doen zijn ongeduld te verbergen.

Hij vindt Celeste inderdaad in het kantoor. Haar gezicht is een beetje rood en hij kan zien dat ze gehuild heeft. Ze ziet eruit als een bang vogeltje en het liefst zou hij zijn armen om haar heen slaan, maar hij weet zich te beheersen en blijft in de deuropening staan.
‘Wat is er aan de hand?’
Ze staat op. ‘Ik laat het u zien, het is echt heel erg.’

Ze neemt hem mee naar de garderobe en hij ziet meteen wat ze bedoeld. In het midden van de donkerrode vloerbedekking zit een enorme, roze vlek die er gisteren nog niet was. Celeste ziet zijn gezicht en begint weer te huilen.
‘Ik dacht dat het de tapijtreiniger was, maar ik keek niet goed en toen ik het rook, was het al te laat.’
‘Je hebt het tapijt gereinigd met chloor!?’
‘Ja!’

Dit is wel erg. Het tapijt in de garderobe en de lounge koste een vermogen en Valerie zal woest zijn zijn als ze het ziet. Ze is vreselijk trots op de kleur en de sfeer die het de ruimte geeft. Warm, luxe en elegant. Raymond denkt na. De vlek is niet te verbergen, zodra Valerie hier binnenkomt zal ze het zien en als ze hoort dat het Celeste haar schuld is dan zal ze eisen dat hij haar ontslaat.

Voorzichtig slaat hij nu toch een arm rond Celeste’s schouders en onhandig klopt hij op haar bovenarm. Ze kijkt met grote, betraande ogen naar hem op.
‘Ik zei toch dat het erg was mijnheer Maertens …’
Hij kan niets anders doen dan knikken. ‘Je hebt gelijk …’
‘Ik wil hier niet weg mijnheer Maertens …’
Raymond laat haar los en kijkt haar aan. ‘Je hoeft ook niet weg. Ik los het op. Het is erg, maar niet het einde van de wereld. Kom, ga even zitten, dan pak ik een glaasje water voor je.’

Hij duwt haar op de een van de zachte banken en loopt naar de grote keuken. Hij zegt tegen Valerie dat het zijn schuld is en dat hij het middel in de tapijtmachine heeft gegoten. Hij zat met zijn gedachten ergens anders. Hij kan wel omgaan met haar woede en hem zal ze niet ontslaan. Meer hoeft Valerie niet te weten en Celeste hoeft ook niet te weten hoe hij het oplost. Ze kan gewoon blijven en hij hoeft ook niet aan Valerie uit te leggen waarom hij zo graag wil dat ze blijft.

Met een glas water gaat hij naast Celeste zitten. ‘Hier, drink en maak je nu geen zorgen meer oké?’
‘Maar wat zal Duncan zeggen, en Valerie?’
‘Dat regel ik. Zorg jij nu maar dat je voortaan beter oplet.’
Ze zucht diep en slaat haar ogen dankbaar naar hem op. ‘Ja mijnheer Maertens.’

Raymond haalt diep adem. Ze weet het. Hij ziet aan haar ogen dat ze weet wat voor een effect die woorden op hem hebben en het is niet goed. Hij weet dat het niet goed is. Hij moet er iets van zeggen.

Celeste zet het glas op de kleine tafel naast de bank en staat op. Haar nerveuze onrust is verdwenen, en met een ondeugend lachje kijkt ze op hem neer. Ze buigt voorover, pakt zijn hand en legt hem tegen haar bovenbeen, net onder de rand van haar rokje. Hij kan haar alleen maar aanstaren. Ze bijt op haar lip.
‘U bent te goed voor mij mijnheer Maertens, veel te goed en ik vind dat u mij toch moet straffen voor mijn onoplettendheid.’
Ze stuurt zijn hand langs haar been omhoog en trekt de stof van het rokje mee, Raymond slikt als haar slipje tevoorschijn komt, het is een witte. Hij stamelt, maar in plaats van de woorden die hij eigenlijk wil zeggen, produceert hij alleen een onverstaanbaar gebrom. Celeste knikt.
‘U moet mij straffen, zodat u zeker weet dat het niet nog een keer zal gebeuren.’
Ze legt zijn hand op haar billen en zakt op haar knieën op de grond. Met een zucht vleit ze haar bovenlichaam over zijn knie en ze trekt haar rokje nog verder omhoog. Over haar schouder kijkt ze hem aan.
‘Toe maar mijnheer Maertens en hou u niet in. Ik heb billenkoek verdiend.’
Raymond slikt als zijn vingers een eigen leven lijken te leiden en voorzichtig de huid van haar billen beroeren. Ze schudt haar hoofd.
‘Een flink pak voor mijn billen, mijnheer Maertens.’
Om haar woorden kracht bij te zetten trekt ze nu ook haar slipje naar beneden en met een droge mond staart hij naar de blanke rondingen op zijn schoot. Zijn pik is in luttele seconden hard geworden en een beetje beschaamd kijkt hij om zich heen. Celeste lacht zacht en duwt haar billen steviger tegen zijn vingers. ‘Er is niemand, mijnheer Maertens. Straf me. Zorg dat het niet weer gebeurt.’

Hij tilt zijn vingers op en geeft haar een zacht tikje. Ze zucht. ‘Harder, ik moet het voelen.’
Raymond haalt diep adem, tilt zijn hand weer op en laat hem plat op haar billen landen. Het veroorzaakt prettige tintelingen in de palm van zijn hand. Celeste kreunt zacht.
‘Nog harder …’
Wanneer hij voor de derde keer zijn hand op haar lichte huid laat vallen, laat hij een lichtroze afdruk achter en de vierde is geen tikje, maar een echte klap. Met vlakke hand en vol op haar billen. Haar huid gaat van roze naar lichtrood en hij wordt licht in zijn hoofd als haar zachte gehijg zich bij het kletsende geluid voegt. Vijf, zes, zeven klappen. Haar huid glanst donkerder rood. Acht, negen, tien. Ze kreunt hees en vraagt om meer. Het bloed gonst in zijn oren, zijn lul blijft met kleine schokjes groeien, en de palm van zijn hand gloeit verlangend naar nog meer van haar stevige billen. Hij slaat haar tot ze zacht begint te jammeren en hem smeekt te stoppen. Raymond laat zijn hand nog een laatste keer op haar huid vallen. De tel is hij ergens rond de vijftien kwijtgeraakt.

Voorzichtig streelt hij haar roodgloeiende huid en hijgend komt ze omhoog. Haar ogen schitteren als ze hem aankijkt. Ze staat op, trekt haar slipje omhoog en haar rok recht.
‘Dank u wel mijnheer Maertens, het zal niet weer gebeuren. Kan ik weer verder met mijn werk?’

Raymond knikt afwezig en kijkt haar na als ze heupwiegend naar de keuken loopt. Hij strijkt langs zijn warme, vochtige voorhoofd en haalt diep adem. Dat was vreselijk geil en spannend en als hij zijn ademhaling weer een beetje onder controle heeft staat hij op en loopt hij naar het toilet achter de garderobe. In de keuken hoort hij Celeste zachtjes neuriën. Hij draait de deur achter zich in het slot, opent zijn broek en legt zijn vuist stevig rond zijn stijve lul. Haar stem op de achtergrond en het beeld van haar roodgloeiende huid op zijn netvlies. Het is genoeg. Hij knijpt een paar keer stevig en komt dan met een ingehouden kreun klaar. Zijn zaad ligt heet en glinsterend in zijn hand en in zijn hoofd laat hij Celeste een voor een zijn vingers aflikken.


#JanuariKinksFetishes2021 Dag 7 ‘Spanking’

Bovenstaande verhaal is afkomstig uit de Gaisha~saga waarvan in maart 2021 het 1e deel ‘Aftasten‘ is verschenen.