gaten in mijn lijf

Als ik wat aarzelend de glazen deur open doe en naar binnen stap, komt de geur van ontsmettingsmiddel me tegemoet. In mijn hand heb ik de enveloppe die ik vanmorgen naast mijn bed vond. De kaart erin is simpel, zonder overdreven versieringen en draagt jouw krullerige handschrift:

‘Ga vandaag naar dit adres en noem je naam. Ik heb een afspraak voor je gemaakt. Alles is geregeld.’

Ik noem mijn naam. Er volgt wat beleefd gewauwel, ongemakkelijk gelach en een lauw bakje koffie in een kartonnen bekertje. Een man met brede schouders en armen vol tatoeages wijst naar een kamertje achterin de zaak.

‘Mercedes is nog even bezig, ze komt zo bij je.’

Na deze woorden drukt hij een lila formulier met paarse letters in mijn hand. Het eerste punt op het formulier: Ik heb weloverwogen en uit vrije wil gekozen voor deze piercing.

Een piercing?

Plots ben ik mij bewust van de zes gaten in mijn oren en gezicht. Alleen de twee door mijn oren zijn gevuld. Simpele, zilveren knopjes waar ik graag mee speel in wat voor een bui ik ook ben. Nerveus, blij, geil. De overige vier, door mijn wenkbrauw, onderlip en neus zijn leeg. Die door mijn wenkbrauw doet af en toe nog pijn door het talg dat zich erin ophoopt en een uitweg zoekt. Eens in de zoveel tijd moet ik hem uitknijpen. Ook dat doet pijn, maar het stiekeme genoegen dat ik ervaar als het talg als een dunne, wriemelige wurm uit mijn huid kruipt, is groter.

Ik herinner me het meisje dat besloot de piercings te laten zetten. Ik herken haar niet meer in mezelf.

‘Ah, jij moet Tessa zijn. Ik ben Mercedes. Kom, alles staat al klaar.’

Ze gaat me voor naar de kamer. Ik volg haar met jouw kaart, mijn koud geworden koffie en het lila formulier. De geur van ontsmettingsmiddel wordt sterker. Mercedes draait zich naar me om en zet haar handen op haar heupen.

‘Twee tepelpiercings dus … Hij is vast gek op je …’

Ze maakt haar zin niet af. Misschien viel er ook niets af te maken. Het maakt me niet uit. Haar woorden donderen door mijn hoofd en automatisch reik ik naar het knopje in mijn linkeroor. Mijn tepels worden pijnlijk stijf, de huid eromheen trekkerig gevoelig.

Tepelpiercing …?

Ik weet niet of ik wel een tepelpiercing wil, maar jij wil dat ik een tepelpiercing neem. Twee. Jij hebt dit voor mij geregeld en Mercedes is jouw geheime bondgenoot. Is het onsportief als ik weiger? Stel ik me niet open voor de ervaring wanneer ik deze geblondeerde soepstengel vertel dat ik liever niet heb dat ze twee van de meest gevoelige plekjes van mijn lichaam doorboort?

Je zal het jammer vinden als ik het niet doe. Je zal het in ieder geval leuker vinden als ik het wel doe.
Maakt mij dat wat uit? Vind ik het erg als jij iets wat ik doe of niet doe jammer vindt?

De geur van ontsmettingsmiddel en mijn bonkende hart brengen me terug naar de keer dat ik me voor het eerst in een soortgelijke studio bevond. Ik was zestien en mijn haar was pikzwart, net als mijn kleding. De donkere lijnen rond mijn ogen waren scherp en dik. Niets kon me wat schelen, behalve alles wat iedereen altijd over me dacht. Ik moest een neuspiercing want dan zou ik volwassen zijn. Ik moest mooi zijn, maar ook stoer en leuk en sexy en geil en grappig en slim en niets ging vanzelf. Ik had een vriendje, want dan deed je ertoe. Hij had ook piercings en hij was ouder. Dat was interessant. Veel interessanter dan die knulletjes met vlassig haar op hun bovenlip en rond hun schaamstreek. Hij was niet zo oud dat hij mijn vader had kunnen zijn, maar ik vond hem oud genoeg. Een echte man al. Een vriendje dat wist wat er in de wereld te koop was. Daardoor wist ik ook wat er in de wereld te koop was.

Hij leerde me alles over seks en ik probeerde alles te onthouden. Uiteindelijk leerde ik niets. Ik zat vol schaamte en hoorde alleen maar de stem van mijn moeder in mijn hoofd.

‘Nette meisjes doen dat niet.’

Ik was zogenaamd onverschillig. Maar eigenlijk wispelturig, onzeker, schrikkerig en bang.

Als je zestien bent dan ben je een heliumballon aan een haardun touwtje. Iedereen ziet je. Alles wat je voelt, komt van buitenaf. Zelfs de lucht in de ballon is er door een ander in geblazen. Iedereen kan het touwtje doorknippen en je de leegte in blazen. Er is geen vaste grond.

Jij bent ook ouder. Technisch gezien zou je mijn vader kunnen zijn. Je vindt me mooi, stoer, leuk, slim, sexy, geil en grappig. Dat gaat allemaal vanzelf. Ook het geile. Daar hoeven we allebei geen moeite voor te doen.

De geur van ontsmettingsmiddel verdwijnt naar de achtergrond, net als het bonken van mijn hart. Mijn huid word weer warm als ik aan afgelopen nacht denk. Ik met mijn rug naar je gezicht, schrijlings op je heupen.

Ik hou er van dat je niet echt geluid maakt als we neuken. Je gaat sneller ademen, zwaarder. Het wordt een soort grommen, hees en diep vanuit je borst.

Ik gaf je een ritme. Draaiend en stotend met mijn onderlichaam masseerde ik je lul. Jij genoot van het uitzicht en van het gevoel dat ik je gaf. Meestal stil, soms dus met die hese grom. Met mijn ogen dicht zag ik hetzelfde als jij. Mijn natte plooien over jouw harde, glanzende stam. Je handen lagen op mijn billen en met je duimen duwde je tegen mijn sterretje. Steeds een beetje dieper en steeds een beetje van ons geile smeermiddel meenemend, tot ik ook daar sopte en glibberde en van twee kanten de sidderingen voelde komen. Jij kwam nog lang niet. Je liet me smeken om je zaad, omdat ik het ritme niet meer vast kon houden, omdat ik jouw hese gegrom wilde horen veranderen in die harde, dierlijke kreet die altijd komt als je me volspuit.

Je vult mijn hoofd en lichaam met verlangens die bij me passen, in mij gaan leven en me altijd naar meer doen verlangen. Het zijn de verlangens die ik altijd had, maar ze lagen bedolven onder de losse grond. Nu liggen ze op solide aarde en vul ik jouw hoofd en lichaam met mij. Het past, ook als het ongepast en schaamteloos is. Bij jou onthoud ik alles en de stem van mijn moeder hoor ik niet meer.

Ik wil gevulde gaten in mijn lijf. Ik hou van gevulde gaten. Ik wil een tepelpiercing. Twee. Niet alleen omdat jij het wil. Ik wil het ook.

Ik ben geen net meisje.

Ik wil geen net meisje zijn.

Mercedes prikt gaten in mijn tepels. Ik kijk toe en draai nerveus aan de knopjes in mijn oren. Het doet maar even pijn en mijn tepels blijven hard, ook als ze de staafjes erdoor duwt en sluit met de zilveren balletjes. Ik vind het mooi. Jij zal het mooi vinden.

Ik loop naar huis. In mijn hand een lila formulier met  instructies in paarse letters. Ik ben opgewonden en geil en speel met het knopje in mijn linkeroor. Het gevoel schiet door naar mijn tepels, alsof het magnetisch is. Ik grijns en voel me onnozel gelukkig. Spelen met de knopjes heeft vanaf vandaag een hele andere dimensie gekregen.