Met Pittig Proza daag ik schrijvers van erotica iedere maand uit verhalen te schrijven rond een bepaald thema. Dit doe ik samen met Erotica Fest van NBRplaza. De uitdaging van maart heeft als thema;
Iedereen fantaseert over seks. Sommige mensen fantaseren over een situatie, anderen weer over personen. En lang niet altijd willen mensen hun favoriete fantasie ook in vervulling laten gaan. Lees verder
Ik werp nog een laatste blik op de spiegel, knijp even in mijn wangen om ze nog rozer te maken en stel me op boven aan de smalle, houten trap, buiten het zicht van de gasten. Mijn moeder komt handenwringend achter me aan, achter haar de vrouwen die ik mijn hele leven al tante noem, maar morgen ook mijn collega’s zullen zijn. Lees verder
Ze is een professional die alle zorg- of verplegingstaken onmiddellijk uit kan voeren, ook midden in de nacht. Ze is een deskundig behandelaar en een vertrouwde metgezel. Iemand die dicht in de buurt is, die waaks en oplettend is en die de juiste aandacht en verzorging kan bieden. Doe Maar schreef ooit een liedje over haar en het idee spreekt bij velen tot de verbeelding. Misschien ook wel bij jou … Lees verder
De strakke huiden rond de uit hout gesneden trommels geven een doffe klank en het geluid klopt met toenemende intensiteit door de zachte avondlucht. Terwijl het lied van de stamouders aanhoudt, wordt de schemering door de vlammen van het grote dodenvuur uitgedaagd.
Yurek veegt langs zijn ogen en tuurt naar de overkant van de rivier en dan stroomopwaarts. Dit is zijn geboorteplek. Hier, aan de rand van het stromende water, schonk zijn moeder hem het leven en op het moment dat hij krijsend zijn eerste hap lucht nam, blies zij haar laatste adem uit. Tot op de dag van vandaag heeft zijn vader het hem de dood van zijn eerste vrouw niet vergeven. Yurek dankt zijn leven aan zijn grootmoeder, Mekda, de moeder van zijn moeder. Zonder haar was zijn korte leven onherroepelijk geëindigd in de stroming van de rivier. Lees verder
Het doet hem denken aan de blozende naaktheid van de meisjes in de kleedkamer na de gymles. Lees verder
Aloka glimlacht als ze voelt hoe de prettige roes over haar lichaam valt. Ze zucht gelukzalig en haast automatisch versnelt ze haar tempo. Ze weet dat het komt doordat ze eindelijk weer buiten mag trainen. Op de baan rent ze zoveel fijner dan binnen op de band. Het is alsof ze hier veel meer het uiterste van zichzelf kan vragen. Juist hier, in dit eeuwenoude stadion waar al zoveel atleten haar voorgingen.
In haar oor klinken twee korte piepjes en weer verhoogt ze haar snelheid. Het stadion flitst aan haar voorbij en de roes wordt zwaarder. Bovenin de hoge, verwaarloosde tribunes en langs de baan lopen beveiligers in donkerblauwe jassen. Toen ze hier arriveerde, liep er nog een andere atleet op de baan, maar hij verdween nog voor ze klaar was met haar warming-up. Trainen doe je alleen. De beste zijn ook. Als ze dit jaar het olympisch record weet te verbreken, zal niemand haar ooit nog vergeten. Haar naam zal letterlijk in de sterren geschreven staan, naast alle andere, grote namen. Het is een mooie bijkomstigheid, maar Aloka rent om de lichte bedwelming die altijd weer bezit van haar neemt. Het geeft haar elke keer het gevoel dat ze boven zichzelf uitstijgt en dat er zoveel meer is dan dat wat het systeem haar toestaat te ervaren. Lees verder
© 2025 Vlammende verzinsels
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
Wat zeggen anderen …