Terwijl ze op haar zij, met haar vingers in haar mond, naar de bleke vlek maanlicht op de houten vloer ligt te staren wordt ze verrast door een warme bries. De volgeschreven pagina’s in de brede vensterbank ritselen alsof er een onzichtbare hand doorheen bladert. Lees verder
Tag: bijeenkomst (Pagina 1 van 2)
Sommige vrouwen kunnen klaarkomen alleen door de spieren van hun onderlichaam ritmisch samen te trekken. Ik vraag me af of dit een aangeboren talent is of dat het heel veel oefening vergt. Ik vraag me ook af of ik jaloers ben op dat talent. Het idee dat ik mezelf tijdens een lange vergadering naar een hoogtepunt breng spreekt me wel aan. Alhoewel. Hoe hou ik dan mijn gezicht in de plooi? En de geluiden die ik maak? Nee, dan toch liever in de zachte beslotenheid van mijn bed, of desnoods het personeelstoilet. Lees verder
Aan weerszijden van de lange straat staan hoge bomen met grillig gevlekte stammen. Ze leunen een beetje over de straat heen, alsof ze steun bij elkaar zoeken. De nieuwe dag ligt nog op de grens van zachte schemering en bleke ochtendzon. Vogels kwetteren en twitteren om de wereld te vertellen dat er weer een zwoele zomerdag is aangebroken. In een poging de ergste hitte te verjagen, staan veel balkondeuren open. Ergens wappert een gordijn naar buiten. De zondag komt maar traag op gang en de bewoners van de hoge huizen zijn nog in diepe rust. Lees verder
Het treinstel is nagenoeg leeg, maar zij zit er. Ik herken haar van de foto’s op Facebook, zelfs nu ze een mondkapje draagt. Haar bruine haar met de lichte slag. Haar bril met het donkere montuur. Het zijn altijd leuke foto’s. Ze is vrolijk en lacht, alleen of met anderen. Soms een wijntje in haar hand. Gezelligheid kent geen tijd. Niemand deelt zijn of haar pijn en verdriet op social media. De meeste mensen niet in ieder geval. Nu toont haar voorhoofd een diepe frons. Ze kijkt op haar telefoon, wachtend op een bericht van mij en zich waarschijnlijk afvragend waarom ze ja heeft gezegd. Ik vraag me dit ook af. Ze kent mij niet, maar ik ken haar wel. Een beetje. Vooral van horen zeggen. Lees verder
De kroeg is schemerig en de inrichting oubollig, net als veel van zijn gasten. Ik kijk Ollie vragend aan. Ze knikt, loopt door naar de toog en hijst zich op een barkruk. Ik kijk naar haar kont. Die is groot, rond en omhuld door een strak, glanzend stofje. Lees verder
De nachten zijn zwart en als de maan het af laat weten is de duisternis zo volkomen dat niemand zonder flambouw zijn huis verlaat, al komen de meesten niet eens in de verleiding om naar buiten te gaan. De nacht is het domein van de duivel, het rijk van het kwaad.
Niet voor de jonge koning. De nacht wijkt voor zijn opkomst en hij doet er alles aan om opzien te baren, juist tijdens het wolfsuur. Vuurpotten en fakkels leggen een dromerige gloed over het decor van hoge buxushagen, fonteinen en paden van fijn grind. Lange tafels buigen door onder de last van wildbraad, taarten, wijnen en likeuren. Lees verder
De laatste tonen van het strijkorkest dansen door het auditorium en laten het publiek achter in ademloze vervoering. Voor een moment heerst er absolute stilte, dan barst een daverend applaus los. De frêle ballerina op het podium komt uit haar slotpositie en trippelt hoog op haar tenen dichter naar de zaal om de staande ovatie in ontvangst te nemen. Haar borst gaat snel op en neer en haar bloed bonst zwaar in haar vermoeide benen. Mensen roepen haar naam en ze glimlacht als vanaf de balkons bloemen naar haar toe worden gegooid. Rode en witte rozen, prachtige lelies en één enkele iris. Haar glimlach wordt breder als ze de donkerpaarse bloem ziet liggen, maar ze blijft staan en wacht tot haar collega’s van het corps de ballet zich bij haar op het podium voegen. Met een sierlijke buiging bedanken de dansers het publiek en pas als de toneelgordijnen dichtschuiven, raapt ze de paarse bloem op. Ze duwt haar neus tegen de kroonbladeren. De zoete, houtachtige geur brengt haar terug naar haar jeugd in het kleine dorp aan de voet van de El Huérfano berg en ze denkt aan het verhaal dat haar moeder haar vertelde op de dag dat ze het dorp verliet om haar droom te volgen. Lees verder
Lilly kwam in mijn leven na de zoveelste teleurstellende relatie met de zoveelste teleurstellende vent en precies op het moment dat ik mezelf hardop de belofte deed nooit meer verliefd te worden. Ja, ik was dronken en ja, iedereen in de kroeg kon mijn luide uitspraak horen. Lilly dus ook en weet je, het klinkt mierzoet en vreselijk cliché, maar toen ik haar zag … Nou ja, ik was verkocht. Ze was als een plotselinge lichtstraal in de omringende omgeving en met haar argeloze eerlijkheid en onverbiddelijke uitbundigheid wist ze me helemaal in te pakken. En ze viel ook voor mij. Als een blok, zoals ze altijd zegt. Ze was mijn eerste vrouw en tot nu toe is ze mijn enige vrouw. Ik zie daar in de nabije toekomst geen verandering in komen.
Het zou alleen fijn zijn als ze wat vaker thuis is. Sinds ze die nieuwe baan heeft, werkt ze ’s avonds en het komt steeds vaker voor dat ik haar pas rond middernacht thuis hoor komen en ze me wakker maakt met haar zachte, trippelende vingers over mijn naakte huid. Het gebeurt ook steeds vaker dat ik haar met een zucht tegen me aantrek en zeg dat ze moet gaan slapen. Ik heb namelijk wel gewoon een negen-tot-vijf baan. Lees verder
Populair
pittig proza
Wat zeggen anderen …