Geurklanken

Sommige vrouwen kunnen klaarkomen alleen door de spieren van hun onderlichaam ritmisch samen te trekken. Ik vraag me af of dit een aangeboren talent is of dat het heel veel oefening vergt. Ik vraag me ook af of ik jaloers ben op dat talent. Het idee dat ik mezelf tijdens een lange vergadering naar een hoogtepunt breng spreekt me wel aan. Alhoewel. Hoe hou ik dan mijn gezicht in de plooi? En de geluiden die ik maak? Nee, dan toch liever in de zachte beslotenheid van mijn bed, of desnoods het personeelstoilet. Las ik laatst niet ergens dat werkgevers masturbatiepauzes toe zouden moeten staan? Volgens onderzoek zou dat bijdragen aan de productiviteit én de werksfeer. Ja, duh. – Lekker gekomen Sofie? Ik zie het. Nou, het is je gegund hoor, je werkt zo hard. Heb je genoten Paul? Deze keer in het toiletpapier? Dat zal de schoonmaker fijn vinden. Ja, ik ga straks ook even – En je dan de hele dag omringd weten door krachtige, zware feromonen en andere geurklanken. Hoe lang duurt het dan voor ik met Paul of Sofie of met allebei in het masturbatiehokje verdwijn?

Hoe kom ik in godsnaam op dit soort gedachten?

De glazen deur valt zacht achter me dicht en ik realiseer me nu pas dat het een andere is dan de laatste keer dat ik hier was. Ook binnen is er veel veranderd. De geuren zijn anders dan ik me herinner. Schoon, glad en vooral heel nieuw.

Voor ik de kans krijg de rest van de kleine sportschool in me op te nemen, komt er een jonge vrouw op me af lopen. Haar mierzoete parfum waait me tegemoet. Het is zo’n geur die meteen op je keel en je ogen slaat. Zuurstokroze glazuur op een cupcaketaartje mét sprinkels. Ze is ultra slank. Onder haar strakke shirtje bewegen de spieren van haar wasbordje en ik kan haar ribben tellen. Haar blonde haren zijn in een soort van palmboompje boven op haar hoofd vastgebonden. Jammer dat ze zo stinkt.

‘Hoi, ik ben Anouk. Welkom. Wat kan ik voor je doen? Proeflesje? Rondleiding? Sapje?’

Wat wauwelt dat mens nou stom. Ik kom hier al jaren. Op en af, maar ik kan hier altijd terecht. Hoelang ik ook wegblijf. Nu heeft er tijdens mijn afwezigheid kennelijk een flinke verbouwing plaatsgevonden en de ruimte is er in mijn ogen niet op vooruit gegaan.

De kleine intieme bar heeft plaatsgemaakte voor een gruwelijk gedrocht van spierwit gelakt hout. Erachter hangen spiegels en planken met daarop een keur aan, zo te zien, grote potten met een of ander poedertje om de sportprestaties en spieropbouw te verbeteren. De vertrouwde koffiemachine is verdwenen waardoor ik vermoed dat ik mijn latte met fluweelzacht, opgeklopt kokosschuim wel op mijn buik kan schrijven. Een buik die ik krampachtig achter mijn tas met yogamat heb verstopt want tegenover deze graatmagere, geblondeerde soepstengel moeten mijn rondingen wel meer dan voluptueus overkomen. Zou zij ook zo makkelijk klaar kunnen komen? Vast wel. Ze is er gespierd genoeg voor. Kijk mama, zonder handen! Trut.

‘Nee, ik hoef geen rondleiding. Ik ben hier lid. Al jaren. Zo te zien ben ik nu iets langer dan anders weggeweest.’
Misprijzend kijk ik om me heen. Anouk ziet het niet en doet nog een stapje naar me toe. Het palmboompje op haar hoofd hupt enthousiast met haar mee. ‘Vind je het niet fantastisch! Een stuk hipper zo, toch? We hebben al heel veel nieuwe leden, maar oude leden zijn natuurlijk net zo welkom. Ik kan je laten zien wat er veranderd is. We hebben nu ook een sauna en zonnebanken en …’

Ik onderbreek haar woordenstroom. ‘Waar is Tessa?’
Ze kijkt me niet begrijpend aan en er verschijnt een frons tussen haar wenkbrauwen. ‘Wie?’
‘Tessa, de eigenaar.’
Haar gezicht krijgt een wat dommige uitstraling. Kennelijk worden haar hersenen niet meegenomen in de dagelijkse work-out en ik onderdruk de neiging met mijn ogen te rollen. ‘Kleine vrouw, kort kastanjebruin haar, aanstekelijke lach. Jouw baas gok ik?’
De blik in haar ogen wordt nog dommiger. ‘Maar Freddy is mijn baas?’

Ja, zo schieten we natuurlijk voor geen meter op. ‘Maak je niet druk, ik kijk zelf wel even rond. Dan vind ik haar wel.’
‘Je hebt een pasje nodig om te sporten en ook voor de sauna en de zonnebank en misschien wil je dan ook meteen onze online enquete even invullen. Daarna wil ik je toch echt graag een rondleiding geven, dan kan ik je ook meteen voorstellen aan Freddy. We geven ook lessen. Zumba en yoga en zo, hier kun je online op inschrijven …’

Weer onderbreek ik haar. ‘Tessa deed vroeger altijd de yogaklas. Werkt ze hier nog? En wie is in vredesnaam Freddy?’

‘Freddy is mijn man. En natuurlijk werk ik hier nog. Deze tent is tenslotte van mij. Waar heb jij al die tijd uitgehangen?’

Tegelijk met Anouk draai ik me om. In de deuropening is een stapel kartonnen dozen verschenen. Erachter ontwaar ik het blozende gezicht van Tessa. Anouk snelt naar haar toe. ‘Laat mij dat maar doen mevrouw Fondu, u moet toch helemaal niet zo zwaar tillen in uw toestand?’
Met verbazing zie ik de kogelronde buik van Tessa tevoorschijn komen. ‘Jemig, je bent zwanger! Ben ik zo lang niet geweest? Dat kan niet.’
Tessa lacht. ‘Daar zullen we dadelijk achterkomen.’ Ze draait zich om naar Anouk. ‘Wil jij de dozen naar de opslag brengen dan neem ik deze dame van je over.’
Amicaal slaat ze haar arm rond mijn schouders en ik snuffel haar geur in me op. Die is zacht, als een lentebriesje. Ik ben de mierzoete cupcake meteen vergeten.

Tessa leidt me via de bar naar een ruimte erachter waar tot mijn opluchting een comfortabele bank en de vertrouwde koffiemachine staan. Ze knipoogt. ‘Een latte kokos neem ik aan?’
Ik knik en laat me in de bank vallen. ‘Heerlijk! Maar, ehm … mevrouw Fondu?’
Tessa grinnikt en steekt haar linkerhand naar me uit. Aan de ringvinger prijkt een opzichtige gouden ring met een net zo opzichtige glanzende steen. ‘Sinds een maand of zes de wettelijke eega van Freddy Fondu.’
‘Is dat een diamant? Wauw!’ Voorzichtig duw ik mijn wijsvinger tegen haar buik. ‘En Freddy Fondu is ook verantwoordelijk voor die skippybal? Hoe lang moet je nog?’
‘Nog een kleine maand. Maar vertel, hoe gaat het met jou? Wat vind je van de verbouwing? Het ledenbestand is sindsdien verdubbeld dus ik draai als een tierelier!’

Ik geniet van mijn kokos latte en lik na ieder slokje het zoetgeurende schuim dat op mijn bovenlip achterblijft weg. Al nippend luister ik naar haar verhalen over de verbouwing, het kleine mensje in haar buik en Freddy. Op haar beurt leeft Tessa met mij mee als ik vertel over mijn nieuwe baan en het kleine appartement op drie hoog, hier praktisch om de hoek waar ik een week geleden ben ingetrokken. Net als alle voorgaande keren spijt het me dat ik zo lang ben weggebleven en ik neem me, net als altijd, voor dat niet nog een keer te laten gebeuren.

Tessa plompt een theezakje in haar zoveelste kopje heet water. ‘En hoe staat het in de liefde?’
‘Op het moment vrij rustig. In between men, je kent me toch …’

Traag lepel ik het overgebleven schuim uit mijn beker en net zo traag lik ik het van mijn lepel. Mijn tong krult rond het nog warme metaal. Ondeugend kijk ik Tessa aan. ‘Misschien moet ik me eens aan de vrouwenliefde wagen. Toch jammer dat jij nu net getrouwd bent, al hoeft dat natuurlijk helemaal niets uit te sluiten.’
Ze bloost over haar rode wangen heen en geeft me zacht een duw. ‘Ach jij … jij houdt veel te veel van mannen. Wie weet als ik ooit uitgekeken ben op Freddy, maar dat zie ik voorlopig niet gebeuren.’
Met die woorden staat ze op. ‘Tijd voor mijn schoonheidsslaapje en voor jouw yogaklas. Dat geeft je mooi de gelegenheid hem een beetje te observeren.’
Ik zet mijn beker naast de koffiemachine. ‘Geeft hij ook lessen? Ik dacht dat jouw focus vooral op vrouwen lag én een veilige, comfortabele en vooral testosteronvrije omgeving?’
Ze grinnikt. ‘Geloof me, ik heb nog geen enkele vrouw horen klagen en ik verwacht ook niet dat jij dat zal doen. En nu je praktisch om de hoek woont verwacht ik je hier ook weer wat vaker te zien. Ik heb je gemist en ik kan wel een trouwe vriendin gebruiken als mijn tijdelijke bewoner besluit zich aan de rest van de wereld te tonen.’

Kennelijk is het schuldgevoel van mijn gezicht te lezen want ze slaat geruststellend haar armen om me heen en drukt me tegen zich aan. Het kind in haar buik schopt iets minder geruststellend tegen het mijne. Tessa lacht. ‘Nu al een opgewonden standje. Maak je niet druk. Ik weet dat je altijd terugkomt, na vandaag zeker.’ Ze knipoogt en terwijl ze me langzaam het kleine kantoortje uitwerkt vraag ik haar plompverloren of zij kan klaarkomen zonder haar handen te gebruiken. Ze schiet in de lach. ‘Nou, ik kan je over Freddy’s tong vertellen, maar volgens mij bedoel je dat niet.’ Ze denkt even na. ‘Heel eerlijk? Zo’n mens in wording drukt op een hele bijzondere manier op de onderste regionen. Als ik een tijdje mijn plas ophoud dan wil het wel eens spontaan over me heen spoelen. Een orgasme hè, niet die plas.’ Ze grinnikt. ‘Waar een zwangerschap al niet goed voor is. En nu opschieten. Yoga begint over een minuut of tien. Zie ik je snel?’

Ik knik. De zoen die ik haar op haar wang wil geven belandt op haar neus. Ze zwaait in de richting van de bar waar Anouk en een man in wit trainingspak terugzwaaien. Die man moet Freddy zijn. Totaal anders dan ik me voorstelde bij een Freddy moet ik toegeven en natuurlijk denk ik meteen aan zijn tong. De afgelopen maanden laat ik dagelijks gretig mijn middelvinger door mijn eigen, vochtige gootje glijden, maar een vaardige tong …? Daar kunnen mijn vingers niet tegenop.

Ik begin geloof ik een beetje geil te worden. En de yogales moet nog beginnen.

Het lokaal is licht. Met wit hout op de vloer en spiegels langs alle wanden. Vrouwen én een paar mannen druppelen binnen. Sommige dames herken ik van de laatste keer dat ik hier was. Eentje in het bijzonder en dan vooral het irritante parfum dat ze draagt. Een wolk van zware, uitgebloeide rozen dat met iedere beweging die ze maakt uit haar poriën wasemt. Ik wacht tot ze haar yogamat op de vloer legt en laat die van mij een flink eind bij haar uit de buurt vallen. Aan de linkerkant van mijn gekozen plekje verschijnt een heer van middelbare leeftijd. Ik snuffel in de lucht en kreun zacht. Een stille hunkering dampt uit mijn lijf en vertwijfeld zoek ik naar een vrije plek uit de buurt van deze oh zo bekende geur. Te laat. De deur gaat dicht en muziek begint te spelen. Freddy verschijnt voor de klas, heet ons allemaal welkom en start meteen met de les.

Na een aantal oefeningen om ons lichaam los te maken en op te warmen volgt de oh zo bekende zonnegroet en gaan we over op het stevigere werk. Freddy praat over de dagelijkse stress waar iedereen tegenwoordig last van heeft en vertelt dat deze stress niet alleen in onze schouders, nek en rug gaat zitten, maar ook in onze heupen. ‘Jullie kennen allemaal vast wel de uitdrukking het op je heupen krijgen. Ineens word je heel actief en mogelijk loop je daarmee weg voor ongemak en oude pijn. De komende oefeningen zijn dus vooral bedoeld om je heupen losser te maken.’
Zijn warme stem volgt het melodieuze tempo van de klanken die uit de muren komen en danst in een traag tempo langs de yogamatten op de vloer. ‘Forceer vooral niets en blijf dichtbij je lichaam. Voel je weerstand, ga dan niet verder. Spieren hebben tijd nodig uit hun stress te raken, zeker de spieren in je heupen.’

Vanuit de zonnegroet buig ik voorover naar, zoals Freddy zegt, de Uttanasana en van daaruit stap ik, min of meer synchroon met de anderen naar de Adho Mukha Svanasana. Met mijn handen en voeten stevig op mijn yogamat en mijn billen in de lucht maak ik me absoluut geen zorgen om mijn heupen. Ik ben zo lenig als een elastiekje. Flexibel en buigzaam, welke kant ik ook op wil. Zou mijn buurman naar mijn kont kijken?

De kruidige, houtachtige geur wordt sterker dus ik vermoed dat hij licht begint te zweten. Ik zweet niet, maar de houding waarin ik me bevind en het krachtige, zelfverzekerde aroma dat steeds dichterbij komt maakt wel dat er andere sappen beginnen te druppelen. Zouden de andere vrouwen hier ook last van hebben of ben ik de enige die, zo ondersteboven, haar hoofd en lichaam op hol weet te brengen? Yoga probeert toch het tegenovergestelde te bereiken? Fysieke, mentale en emotionele ontspanning. Misschien moet ik gewoon weer een keertje flink geneukt geworden. Zou mijn buurman daarvoor open staan?

Alle gedachten komen abrupt tot stilstand als er een warme hand op mijn onderrug verschijnt. Ik vecht tegen de neiging mijn billen nog hoger in de lucht te duwen. Niet daar. Lager, een klein beetje lager en het liefst een beetje stevig. Mijn heupen staan alvast wijdopen. Freddy is naast mijn mat verschenen. Geluidloos en zonder geur. Bovenop zijn witte yogaschoenen ligt een gevlochten werkje. ‘Mag ik?’

Nou, graag!

‘Maak jezelf lang, van je kruin tot aan je staartbeen, je billen naar het hoogste punt en je oren paralel aan je armen. Zo ja. Voel je nu je buik en je beenspieren?’

Ik voel hele andere dingen en die blijf ik voelen als Freddy’s zacht zalvende stem me samen met de rest van de klas door uiteenlopende houdingen leidt en waarvan de namen ineens zeer erotisch klinken. De Marjariyasana. De Sucirandhrasana. De Balasana. En uiteindelijk de Savasana, ofwel de lijkhouding. Nu is het de bedoeling dat we ons focussen op onze ademhaling en onze gedachten als een wolk voorbij laten drijven. Ik lig echter op een hele andere wolk, maar de diepe bevrediging waar ik naar verlang is nog nergens te bekennen.

De geur van mijn buurman. Die oh zo bekende geur van die ene die zich niet weg liet sturen maar uiteindelijk toch verdween. Die man die mijn lichaam maanden lang in vuur en vlam wist te zetten. Zijn ogen, zijn handen en zijn lichaam was ik bijna vergeten. Die geur brengt alles weer terug. Vooral mijn niet te lessen, botergeile dorst naar nog meer van die geur.

De krachtige frisheid van mandarijn. Het subtiel kruidige van koriander. Warm sandelhout, vanille en amberzaad. Een sensueel, oriëntaals karakter, net als de drager van de geur.

Dat gaat niet direct op voor mijn buurman, toch bezie ik hem nu met een hele andere blik. Heimelijk, dat wel. Tijdens de focus op mijn ademhaling is het natuurlijk wel de bedoeling dat ik mijn ogen gesloten houd. Ik heb ze ook niet echt nodig. Geuren maken in dit geval de man.

Een man vol verleidingskracht en met een onafhankelijk, ongrijpbaar karakter. Een evenwichtige en fascinerende persoonlijkheid. Een man die niet bang is te provoceren en zich altijd laat gelden.

Ik wil me wentelen in zijn geur. Ik wil hem naar binnen slaan en proeven. Ik wil erin verdrinken.

Mijn ademhaling is niet meer te volgen. De spieren krampen door mijn verhitte onderlijf. Het gaat gepaard met lauwe scheutjes van genot. Ik merk dat ik zachtjes hijg. In mijn bloed zingt een zacht verlangen. Als kokend water in een ketel op een laag vuurtje. Zeurend en schurend. Ik kan het niet. Ik heb mijn vingers nodig of die van een ander. Een teleurgestelde kreun ontsnapt toch nog vrij luid aan mijn lippen. Ik open mijn ogen. De man op de mat naast me is van houding veranderd en bekijkt me met meer dan een nieuwsgierig belangstelling. Ik bloos amper, grijns en kom omhoog van mijn mat. Mijn buurman volgt mijn bewegingen en ik fluister. ‘Tijd om naar huis te gaan.’
Hij knikt en komt ook omhoog. Zijn fluistering is zo mogelijk nog zachter. ‘Ik ga met je mee.’

Zijn geur valt over me heen en veroorzaakt zinderende huiveringen van genot. Ik geef hem geen antwoord. Ik kijk hem zelfs niet aan als ik mijn mat oprol, het lokaal verlaat en de glazen deur van de sportschool achter me dicht laat vallen. Buiten is de lucht zwoel en diepdonker oranje. Zijn aroma achtervolgt me, grijpt me vast en kruipt net onder mijn huid. Een paar millimeter, maar stevig genoeg zodat ik hem onmogelijk van me af kan schudden. Ik wil hem niet van me afschudden. Een paar millimeter is niet voldoende. Ik wil alles en ik wil het diep. Het complete bouquet met al zijn geurklanken. Zijn vingers, tong en lichaam. Zeker vijftien centimeter onder mijn huid, minimaal.