De afgelopen weken – maanden werd ik wat in beslag genomen door andere zaken en was er weinig ruimte in mijn hoofd voor het schrijven en aanverwante zaken. En dan bedoel ik vooral actief schrijven. Op de achtergrond blijven mijn verhalen en aanverwante zaken zeker een rol spelen. Nu ik vakantie heb en de ‘hittegolf’ van deze dagen weinig overlaat dan enkel de rustige activiteiten, verschijnt er weer ruimte in mijn hoofd. Een vriend zei ooit ‘ieder krijgt wat hem toekomt’ en daar maak ik dan ook maar gebruik van. 😉 Lees verder
Tag: collega’s ontmoeten
Deze keer komen we samen in een sfeervolle eetgelegenheid in Maarssen waar de koffie wordt geserveerd met een aperitief. Kleine, luxe glaasjes met slagroom en een scheutje koffielikeur. Er speelt muziek en de lunch is er smakelijk. Nog veel belangrijker; wat fijn om een aantal deelnemers van de bijeenkomsten weer te zien. Mahotsukai, Emanuel en Alicia. De feedback op de verhalen kan nog wel heel even wachten. Heel even praten we over corona en de impact die de pandemie op ons allemaal heeft, maar al snel gaat het over hele andere zaken. Stoelen die net niet achterin de auto lijken te passen. Luidruchtige buren. (Schrijf) projecten waar we mee bezig zijn. Een nieuwe invulling van de bijeenkomsten. Rokers gaan even naar buiten voor een sigaret en komen verkleumd weer binnen. Tijd voor lunch; voor nog meer gesprekken; voor fijn  samen zijn. Lees verder
Dit was alweer  de tweede bijeenkomst in ‘real life’  sinds een deel van alle corona gerelateerde maatregelen zijn versoepeld en wat een verademing. Het is zo fijn om elkaar  weer anders te zien dan vanachter een scherm. Het was in mijn beleving dan ook een zeer inspirerend samenzijn. Lees verder
Iets meer dan een week geleden plaatste ik de agenda voor de bijeenkomsten van 2020 en die data heb je natuurlijk allemaal in je agenda gezet. Tijd dus voor de allereerste bijeenkomst van 2020. Jij komt toch ook? Â Gewoon de stoute schoenen aantrekken en doen! Lees verder
Patty
Lieve Boris,
Mijn cel is ongeveer vier vierkante meter. Dat is niet zoveel, zeker niet vergeleken met mijn schrijfkamer thuis. Ik heb het ermee te doen, ik gebruik nu de hele ruimte als mijn bureau. Op de betonnen vloer en het dunne matras van mijn krakkemikkige bed liggen overal met potlood beschreven blaadjes, zoals je van mij gewend bent.
Ik schrijf je omdat we elkaar nog steeds niet hebben gesproken sinds het proces. Is dat omdat je niet durfde, na alles wat er is gebeurd? Ik snap dat wel, het is ook niet niks natuurlijk.
Ik slaap moeizaam hier. Niet alleen omdat ik met regelmaat gekrijs, gekreun en gehuil door de eindeloze witte gangen hoor galmen, maar ook omdat ik er steeds aan terugdenk.
Ja, ik kan helder denken nu, dat is een zegen en een vloek. De eerste weken was het afkicken verschrikkelijk, maar nu ik nuchter ben en het verlangen naar mijn roze pilletjes is afgenomen, word ik bestormd door herinneringen en inzichten. Het houdt me wakker.
Weet je nog Boris, weet je nog die keer dat je naar me toesloop toen ik in diepe concentratie achter mijn bureau zat? Ik zie het allemaal zo levensecht voor me, dat ik soms twijfel of je er echt bent of dat het alleen een naschok is van het universum – rimpelingen van dingen die lang geleden zijn gebeurd. Alsof ze nu pas bij me binnenkomen. Ik heb je tekort gedaan Boris. Ik had je toen moeten zien zoals ik je nu zie. Wat snak ik naar die tijd en wat zou ik het nu anders doen, maar ja, achteraf is het makkelijk praten. Lees verder
Populair
pittig proza
Bijeenkomsten
februari 2022 – 7e plaats in:
Wat zeggen anderen …