Ergens in het half jaar voor mijn moeder stierf, hoorde ze dit nummer op de radio. Ze viel stil, luisterde en zei, toen het nummer afgelopen was: ‘Jullie mogen zelf weten hoe jullie mijn uitvaart vorm geven, maar dit liedje speelt hoe dan ook…’

Ze was al heel lang ziek en we wisten dat het afscheid zou komen. Die wetenschap maakt het verdriet er niet minder om

‘niet het snijden doet zo’n pijn, maar het afgesneden zijn…’

dat blijft, altijd. Het wordt hooguit minder scherp.

Ondanks dat verdriet heb ik hele warme en mooie herinneringen aan haar afscheid en de dagen rond haar uitvaart. En ja, haar gekozen liedje speelde meerdere malen.

Ik noem haar mama, mams of mamsje, maar haar naam is Elisabeth, Ellie en dit zal voor altijd haar liedje blijven.

Slaap zacht Elisabeth

Werd wakker in de namiddag
En Elisabeth was er niet
Met mijn ogen gesloten door het huis gegaan
Want echt zien wil ik het niet
Ik had zo graag dat je wel hier was
Maar waar je dan ook bent
Ik hoop dat ik daar ook mag komen, ooit
En dat je mij nog kent

Slaap zacht, Elisabeth

Niet iedereen kan een held zijn
Er moeten ook mensen gered
De truc is dansen op de gulden middenweg
En dat red ik nog maar net
Niemand die vertellen kan
Waarom en waarom jij
En ik want ik ben er nog
Ik sleep me naar de voordeur
En dan kijk ik is de middenweg al vrij

En ik zeg
Slaap zacht, Elisabeth

Soms zie ik je in de kleedkamer
Vlak voor het eerste lied
Soms zie ik je ineens tussen de mensen staan
Maar als ik later bij d’r weg ga was je ’t niet
Ik weet dat je nooit meer komen zal
Maar ik hou vast aan wat het was
Vannacht droom ik ons weer als koningin
En koning van ons tweedehands matras
En ik zeg

Slaap zacht, Elisabeth
Slaap zacht
Elisabeth, slaap zacht

Werd wakker in de namiddag
En Elisabeth was er niet