In 2015 begon ik met het schrijven aan de verhalen voor de Gaisha – saga. Ik schreef al langer. Korte verhalen, een heel boek zelfs. Dat vond ik leuk en het schepte ook ruimte, vooral in mijn hoofd. Maar toen ik begon te schrijven aan de verhalen voor Gaisha – saga, werd ik ook een schrijver en ging ik mezelf ontwikkelen als schrijver. Dat vond en vind ik nog veel leuker.
Het innerlijke rijk der zinnen werd de ondertitel voor de Gaisha -saga. Verhalen verteld uit het perspectief van verschillende personages. Eerst vier vrouwen, later ook één man. Erotische verhalen. Een zoektocht naar … zingeving? Liefde en intimiteit? Verdieping?
Het innerlijke rijk der zinnen zou ook mijn eigen ondertitel kunnen zijn, door de jaren van het schrijven heen. Een hobby? Ja, daar begon het mee. Een beetje krabbelen en de verzinsels uit mijn hoofd op papier zetten. Ik heb een hele grote fantasie. Dat is een rijkdom als je jezelf schrijver noemt. Als schrijver ben ik gegroeid en ik groei nog steeds, leer nog steeds en durf inmiddels ook hardop te zeggen dat ik kan schrijven. 🙂
De afgelopen maanden ben ik druk met redigeren van oudere verhalen terwijl ik tussendoor ook nog nieuwe verhalen probeer te produceren. Het project Gaisha is enorm. Vijf verhaallijnen, inmiddels zo’n 500 hoofdstukken en dan ook nog verschillende zijpaden met nog meer verhalen. Veel werk. Leuk werk.
Het eerste deel van de Gaisha-saga kwam al eens in boekvorm uit. Dit is nu uit de productie gehaald en helemaal geredigeerd (drie keer, vier keer, toch nog een keer). Ik kan de verhalen dromen. Ook niet erg. 😉 Binnenkort verschijnt de vernieuwde uitgave, in paperback en in e-book. Via social media en in mijn eigen kringen zocht ik een aantal proeflezers en vanuit dit groepje waren de reactie wisselend. Allemaal overwegend positief, maar …
Veel benoemen in de eerste instantie verwarring. De verschillende personages van Gaisha, het om en om van de hoofdstukken. Dit heeft me aan het twijfelen gebracht. Misschien moet ik het toch anders doen? Niet om en om, maar beginnen met één personage, eindigen bij de ‘seizoensfinale’ dan door naar het volgende personage.
Tijdens één van de schrijfbijeenkomsten zei iemand;
‘Je mag van je lezers best verwachten dat ze moeite doen.’
Die zin is blijven hangen. Ik heb veel tijd, energie en heel veel van mijn ‘innerlijke rijk der zinnen’ in mijn verhalen gestoken. Ook in de verhalen van Gaisha. Dat doe ik nog steeds. Ik mag best verwachten dat mijn lezers moeite doen. Iedere schrijver mag dat van zijn lezers verwachten.
Aan de andere kant. Ik wil ook niet dat mijn lezers afhaken. Dat is dus een dilemma en ik ga nog eens goed nadenken hoe ik ‘Aftasten’ uiteindelijk ga publiceren.
Een andere opmerking die me aan het denken zette; ‘Ik vind een aantal personages niet sympathiek.’
Dat vond ik een compliment. Persoonlijk lees ik graag wat moeilijkere verhalen met personages die misschien niet direct sympathiek zijn, maar wel ergens voor staan, ergens voor vechten, een droom hebben. En dan bedoel ik niet die droom van de prins op het witte paard en stomende erotische nachten. Mensen die van mij een dergelijk verhaal verwachten, komen vaak bedrogen uit. Al kunnen mijn verhalen dan weer wel stomend erotisch zijn. Soms zijn ze ook rauw, schokkend en pervers. Ook in de verhalen van Gaisha.
Ik hou van ‘ronde’ verhalen. Gelaagde personages met een echt en soms ook herkenbaar verhaal. Boy Meets Girl en ze leefden nog lang en gelukkig, begrijp me goed, er is niets mis met dergelijke verhalen. Ik schrijf ze liever niet.
Ik ga dan ook niets veranderen aan de verhalen van Gaisha. Ik vind het een stevig en mooi project en ga alle delen de komende tijd ook publiceren. Het allereerste deel ‘Aftasten’ verschijnt binnenkort en ik hoop dat lezers, net als ik, van mijn personages zullen gaan houden.
Meer informatie volgt snel!
Geef een reactie