Vlammende verzinsels

De afgelopen twaalf weken heb ik meer van mijn leefomgeving gezien dan de afgelopen bijna twaalf-en-een-half jaar. Eerlijk gezegd had ik geen idee dat ik aan de rand van zo’n prachtig natuurgebied woonde. Of, nou ja, natuurlijk wist ik dat wel. Het was destijds een van de redenen om hiernaartoe te verhuizen. Bijna twaalf-en-een-half jaar geleden dus. Op de dag dat Lonneke en ik ons twaalf-en-een-half jaar getrouwd jubileum mochten vieren kregen we de sleutel van onze, twee verdiepingen hoog, woonboot. Gelegen op een zijarm van één van de mooiste rivieren in Nederland aan de rand van een dorp vol smalle straatjes, authentieke grachtenpanden, boerderijen en prachtige buitenplaatsen. We gaven geen koperen huwelijksfeest. In plaats daarvan gooiden we een matras in onze toekomstige slaapkamer en vreeën we de sterren van de hemel. Ik wist dat ons verblijf stevig verankerd lag, toch verbeelde ik me dat onze vrijage ervoor zorgde dat de rivier onstuimig met ons mee golfde. Met de meegebrachte champagne toasten we op de volgende twaalf-en-een-half jaar en namen we ons voor meer te gaan genieten van elkaar en van de rust en ruimte om ons heen. Lees verder

Sinds vorig jaar ‘heb’ ik een aanloop poes. Ze was er ineens, tijdens die warme zomer en at de restjes die mijn dove eenentwintigjarige kater liet staan. Een kleine niet meer heel erg jonge poes. Een beetje mager, een beetje bang. Ze ging niet meer weg en eigende zich het buitenhuisje van mijn kater toe. Lees verder