Toen ik uit mijn auto stapte en mijn eerste blik op Armando wierp, zakte ik haast door mijn knieën. Toen hij me op zijn beurt aankeek en mijn uitgestoken hand in die van hem nam, raakt mijn slipje doorweekt. Wat een man! Dierlijke, nee, haast beestachtige aantrekkingskracht. Zijn geur. Houtachtig. Kamferachtig. Vochtige aarde en groene bladeren. Zijn ogen. Bruin misschien zelfs bijna zwart met een goudkoperen glans als het licht er op een bepaalde manier inviel. Later zou ik leren dat ze pikzwart werden als hij klaarkwam. Zijn hele lichaam. Potig en Pezig met armen die eruit zagen alsof hij me zou kunnen vermorzelen. En laat ik de donkere krullen die boven de kraag van zijn overhemd uitkwamen niet vergeten. Ik zei het al. Wat een man. Ik was verkocht vanaf de eerste blik. Lees verder
Wat zeggen anderen …