Tag: schrijfmarathon 2017 (Pagina 1 van 2)

Bijna … De finale

9 november 2017 / Sanna / 1 reactie

Eind 2016 schreef ik mij in voor de schrijfmarathon van dit jaar. Ik was al een tijdje een trouwe lezeres en stemmer bij de eerdere editie, maar besloot dat het tijd werd om zelf ook een keertje mee te doen. Hierbij had ik geen enkele illusies. Ik las alle verhalen met grote bewondering en zelfs een beetje jaloezie. Geweldige schrijvers, prachtige verhalen – daar kon ik nog wat van leren. Begrijp me niet verkeerd. Ik vind dat ik best leuk kan schrijven, maar ik vind dat sommige collega-auteurs nog veel leuker schrijven. Ik verwachtte er voor mezelf dan ook niet veel van, maar hey, het gaat om de oefening en het plezier van het meedoen. Lees verder

De tussenliggende tijd vervaagt

30 september 2017 / Sanna / 1 reactie

Zodra hij de deur opent, vallen de geuren die zo bij haar horen over hem heen en daarmee ook de herinneringen. Dit is nog steeds haar plek, haar thuis en nu wordt het ook weer dat van hem. Met een glimlach haakt hij de sleutel aan zijn bos. Het metaal heeft een diepe afdruk in het leer van zijn portefeuille achtergelaten. Hij weet dat de afdruk maar langzaam zal vervagen.

Zijn blik valt op de foto’s op het lage kastje in de woonkamer. Haar ouders, haar twee zussen en daartussen zijn gezicht in een donker frame. Mensen die belangrijk voor haar zijn. In de keukenkast staat haar koffiemok rechts naast die van hem en in de slaapkamer is het bed alleen aan zijn kant opgemaakt. Aan de andere kant zijn de lakens rommelig opengeslagen. Daar slaapt zij, altijd aan zijn rechterkant, ook als hij er niet is. Omdat ze weet dat hij dat graag zo wil. Nog steeds. De tussenliggende tijd heeft niets veranderd. Lees verder

achtste opdracht

19 augustus 2017 / Sanna / Geen reacties

Zijn laatste edelsteen

Met een zucht sluit Julia de deur achter Maurice. Ze wil niet alleen zijn. Het huis doet iets met haar en het veroorzaakt een vreemde, hete spanning in haar lichaam. Toch kan ze niet weg. Ze heeft ja gezegd. De grond waarop het huis is gebouwd, is goud waard. Als ze hier een jaar lang blijft wonen is het van haar en mag ze het verkopen. Ze is niet van plan dat op te geven alleen maar vanwege een vreemd gevoel in haar lichaam.

Stil gaat ze door de donkere kamers met hoge ramen en antiek meubilair. Onder aan de brede trap steekt ze de kaars in haar hand aan en langzaam stapt ze op de krakende treden. Als ze boven is huivert ze en ze voelt haar tepels onder de stof van haar jurkje hard worden. Ze verbeeldt het zich niet. Het gebeurt altijd hier, net of iemand langs haar loopt en haar even plagend aanraakt. Het wakkert de hitte in haar lichaam nog meer aan, terwijl het allang geblust zou moeten zijn. Twee heftige orgasmes en de smaak van Maurice nog op haar tong. Ze zou voldaan en slaperig moeten zijn, maar ze is alweer geil en verlangend naar meer.

Naakt en bij het eenzame licht van de flakkerende kaars, trekt ze zich terug onder haar dekbed van ganzendons. Vlak voor ze de kaars uitblaast, meent ze een beweging in de hoek van de kamer te zien. Ook dat gebeurt elke avond. Ze weet niet wat het is en het jaagt haar angst aan, maar ze kan niet weg. Ze heeft al ja gezegd. Lees verder

Betekenis van getallen

8 juli 2017 / Sanna / Geen reacties

De betekenis van getallen.

Na het overdadige diner verschijnt een vrouw in een lang gewaad. De stof zit zo strak om haar bovenlichaam dat het tegelijk een kuis en erotisch effect heeft. Ze loopt door de eetzaal met een schaal goudbruine gelukskoekjes.
Hij breekt het zijne doormidden. Op het strookje papier staat een getal.

– 9 4 –

Hij staat op en laat de restanten van zijn koekje liggen, de vrouw kijkt hem aan. ‘Eet uw koekje, Monsieur. Het zal de rest van uw verblijf bepalen en misschien zelfs wel uw toekomst.’
Een dienblad met gevulde glazen danst aan hem voorbij. Hij pakt een glas en spoelt het koekje weg met het tintelende vocht.

Onnozel bijgeloof. Vierennegentig betekent niets.

De grote balzaal is een arena van onverzadigbaar gelonk, lust en vertier. De glazen worden geheven op veelgeprezen schoonheden en jonge vrouwen bewegen zich tussen de gasten door. Een gestage stroom van kiekeboe-tepels en flirtende blikken. Meisjes met losse haren over naakte schouders, als een attribuut van ongeschonden maagdelijkheid. Ze dansen kronkelend, bijna alsof ze aan het neuken zijn. Lees verder

Genotvolle maan

6 mei 2017 / Sanna / Geen reacties

Mijn invulling van de vijfde opdracht van de schrijfmarathon. De opdracht voor deze ronde;
‘Schrijf een erotisch verhaal vanuit het perspectief van een toevallige voorbijganger. Maak hierbij gebruik van de techniek ‘show, don’t tell’. Het verhaal is maximaal 400 woorden exclusief een titel van minimaal twee en maximaal vier woorden.
Lees verder

Een bloeiende voorstelling

8 april 2017 / Sanna / Geen reacties

Voor de vierde ronde van de schrijfmarathon schreef ik ‘Een bloeiende voorstelling.’ In deze ronde was het de bedoeling dat we een metafoor uit de eerste ronde gebruikten en deze verder uitwerkten tot een erotisch verhaal van maximaal 250 woorden. Ik gebruikte de metafoor ‘Prima Donna’ van Bleu Suede Shoes: Haar vingers spelen een ritmisch spel, rode nagels trippelen over haar huid. Haar handen als een strijkstok, zichzelf bespelend maar vooral het publiek.
Gekleurde lippen openen als de knop van een roos. Ze staat in bloei, haar stem klinkt zacht, zuiver en zinderend.

Mijn verhaal behaalde in deze ronde bij de jury een gedeelde eerste plaats. Door het publiek werd mijn inzending minder gewaardeerd. Uiteindelijk behaalde ik in deze ronde de 12e plek en sta ik in het klassement nu op de 8e plaats. Ik ga dus door naar de vijfde schrijfronde!

Mijn inzending lees je hieronder. Lees verder

schrijfmarathon – update

2 april 2017 / Sanna / Geen reacties

Stemmen 4e ronde schrijfmarathon

Een beetje nerveus hield ik 28 januari 2017 mijn inbox in de gaten, want op die dag ontvingen alle deelnemers van de schrijfmarathon de allereerste opdracht en dit was meteen geen eenvoudige: Lees verder

woorden van een vreemdeling

18 maart 2017 / Sanna / Geen reacties

Toen ik de derde opdracht van de marathon in mijn inbox kreeg, was mijn eerste reactie; makkie, dat doe ik wel even. Daar ben ik flink op terug gekomen, want eenvoudig was het zeker niet en dat had vooral te maken met die verplichte, eerste zin. Na een aantal pogingen en diverse varianten heb ik mijn opdracht ingestuurd. Ik was tevreden, dat ben ik nog steeds ook met de uitslag van de derde ronde, maar voor de volgende ronde heb ik besloten dat ik meer dan gewoon tevreden wil zijn met mijn verhaal.

Iedereen weer erg bedankt voor het stemmen. Ik hoop dat jullie bij de vierde ronde ook weer zullen lezen en jullie stem uit zullen brengen.

Mijn inzending lees je hieronder. Het heeft me een dertiende plaats in de derde ronde opgeleverd. In het klassement sta ik nu op de negende plaats. Lees verder