Tag: Ewa Nederland (Pagina 1 van 3)

Helleveeg

Het was toch zeker haar eigen schuld.

Zoals dat mens daar stond, met d’r mond open als een vis die wanhopig naar adem lag te happen. Als ze dat nou was blijven doen, was er nog niets aan de hand geweest, maar nee hoor. Ze moest ‘t zo nodig op een krijsen zetten, als een loeiende sirene. Lees verder

De seksslaaf

Patty

Lieve Boris,
Mijn cel is ongeveer vier vierkante meter. Dat is niet zoveel, zeker niet vergeleken met mijn schrijfkamer thuis. Ik heb het ermee te doen, ik gebruik nu de hele ruimte als mijn bureau. Op de betonnen vloer en het dunne matras van mijn krakkemikkige bed liggen overal met potlood beschreven blaadjes, zoals je van mij gewend bent.
Ik schrijf je omdat we elkaar nog steeds niet hebben gesproken sinds het proces. Is dat omdat je niet durfde, na alles wat er is gebeurd? Ik snap dat wel, het is ook niet niks natuurlijk.

Ik slaap moeizaam hier. Niet alleen omdat ik met regelmaat gekrijs, gekreun en gehuil door de eindeloze witte gangen hoor galmen, maar ook omdat ik er steeds aan terugdenk.
Ja, ik kan helder denken nu, dat is een zegen en een vloek. De eerste weken was het afkicken verschrikkelijk, maar nu ik nuchter ben en het verlangen naar mijn roze pilletjes is afgenomen, word ik bestormd door herinneringen en inzichten. Het houdt me wakker.

Weet je nog Boris, weet je nog die keer dat je naar me toesloop toen ik in diepe concentratie achter mijn bureau zat? Ik zie het allemaal zo levensecht voor me, dat ik soms twijfel of je er echt bent of dat het alleen een naschok is van het universum – rimpelingen van dingen die lang geleden zijn gebeurd. Alsof ze nu pas bij me binnenkomen. Ik heb je tekort gedaan Boris. Ik had je toen moeten zien zoals ik je nu zie. Wat snak ik naar die tijd en wat zou ik het nu anders doen, maar ja, achteraf is het makkelijk praten. Lees verder

Schrijven is verslavend …

Schrijven is verslavend … toch?

Ik denk dat de meeste schrijvers dit met me eens zullen zijn. Het creëren van een ‘eigen’ wereld, zelfs je personages bedenken en laten groeien, of niet natuurlijk. Het is maar net wat je voor ogen hebt. Het is ook verslavend omdat het een wereld is waarin je echt de controle hebt, waarin alles kan gaan zoals jij dat zou willen, maar dat zijn niet automatisch de beste en mooiste verhalen. Veel mooier is het als de verhalen een kant op gaan die je zelf niet helemaal had verwacht en het beste is dan als het ook nog eens lijkt te passen. Vooral in de verhalen die ik schrijf voor mijn andere project Gaisha, gebeurt dit vaak. Er is een algemene verhaallijn, een plot, maar ik kom soms verrassende zijpaden tegen die ik maar al te graag insla en die de verhalen enorm veel diepgang geven. Dat vind ik leuk. Lees verder

Een leger van liefde

Je zei dat je je veilig voelde bij mijn lach en dat je er een warm gevoel van kreeg, dus ik lachte, maar eigenlijk was ik doodsbang. De hele tijd.

~

Als de witte lichten van de elektromagnetische pods verder de stad in verdwijnen en het constante salvo van de zware mitrailleurs is afgezwakt, verlaat Vico zijn schuilplaats.
Gebouwen zijn ingestort of staan op instorten, hele wegen zijn weggeslagen en de bruggen die de smalle eilanden met elkaar verbonden, zijn gewoon verdwenen. Overal liggen lichamen, van burgers en soldaten en de lucht is dik en donker. Vico raapt een zwaar machinepistool op, hangt het over zijn schouder en volgt het lawaai en de lichten naar het centrum. Hij laat zich op de grond vallen, wanneer er een ijselijke kreet door de lucht klinkt. Boven zijn hoofd vliegt een enorme vogel, een gedrocht van loshangende, rode stukken vlees en verschroeide veren. Hij heeft ze eerder gezien, deze en andersoortige wezens. Ze leven op de uitgestrekte vlaktes rond de stad waar ze zich voeden met elkaar en met de angst van gestrande reizigers of waaghalzen. Nu komen ze af op de geur van angst en verderf in de stad. Het zijn moordwapens zonder orders, aaseters. Ze kiezen geen kant. Het is de wil om te overleven en die is sterker dan welk bevel dan ook.

Met trage slagen van de grote vleugels suist het beest over zijn hoofd, richting het amfitheater, richting geluiden die duiden op gevechten. Vico krabbelt overeind. Wie daar ook vechten, ze zijn niet opgewassen tegen een beest als dit. Niet als ze niet weten wat zijn zwakke plek is. Vico weet dat wel. Rennend gaat hij achter het beest aan. Lees verder

Betekenis van getallen

De betekenis van getallen.

Na het overdadige diner verschijnt een vrouw in een lang gewaad. De stof zit zo strak om haar bovenlichaam dat het tegelijk een kuis en erotisch effect heeft. Ze loopt door de eetzaal met een schaal goudbruine gelukskoekjes.
Hij breekt het zijne doormidden. Op het strookje papier staat een getal.

– 9 4 –

Hij staat op en laat de restanten van zijn koekje liggen, de vrouw kijkt hem aan. ‘Eet uw koekje, Monsieur. Het zal de rest van uw verblijf bepalen en misschien zelfs wel uw toekomst.’
Een dienblad met gevulde glazen danst aan hem voorbij. Hij pakt een glas en spoelt het koekje weg met het tintelende vocht.

Onnozel bijgeloof. Vierennegentig betekent niets.

De grote balzaal is een arena van onverzadigbaar gelonk, lust en vertier. De glazen worden geheven op veelgeprezen schoonheden en jonge vrouwen bewegen zich tussen de gasten door. Een gestage stroom van kiekeboe-tepels en flirtende blikken. Meisjes met losse haren over naakte schouders, als een attribuut van ongeschonden maagdelijkheid. Ze dansen kronkelend, bijna alsof ze aan het neuken zijn. Lees verder

Collega’s ontmoeten

1 oktober 2016 arriveerde ik rond 12:00 met zwetende handpalmen en een gespannen gevoel bij lunchcafé boslust in hartje Utrecht. Ik zou voor de eerste keer aanwezig zijn bij een workshop van Ewa-Nederland. Deze workshops vinden elke twee maanden plaats en zijn er voor schrijvers én lezers van erotica. Voorafgaande aan deze workshop kun je op de site van Ewa-Nederland een verhaal linken dat je hebt geschreven, zodat de overige aanwezigen hun feedback hierop kunnen voorbereiden. Lees verder

Verloren bruid

Marlon ziet de vrouw zodra hij binnenkomt. Ze zit aan de bar en haar weelderige, roomwitte jurk valt een beetje uit de toon, maar verder; golvend bruin haar, een vlammende oogopslag en sensueel gevormde borsten die bij iedere beweging die ze maakt aan de laag uitgesneden decolleté proberen te ontsnappen.

Ze beantwoordt zijn wellustige blik en hij weet meteen dat het raak is.

Met een scheve grijns gaat hij naast haar zitten. ‘En wat kan ik voor deze schoonheid bestellen?’
Haar lach is meisjesachtig hoog. ’Helemaal niets, maar ik wil wel met je naar bed.’
Nog voor hij van zijn verbazing is bekomen, trekt ze hem al van zijn kruk en mee naar buiten. Met een nerveus lachje laat hij zich door haar meevoeren. Hij ziet nog net dat de barvrouw meewarig haar hoofd schudt.

De flirtende rondingen van de brunette verjagen zijn korte aarzeling. Lees verder

« Oudere berichten

© 2024 Vlammende verzinsels

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑

error: Inhoud is beschermd!