In de brede deuropening van het overdadig verlichte huis staat Sylvia. Haar eens gitzwarte haar is versierd met zilverkleurige strengen en hangt in golven over haar schouders. De fijne lijntjes in haar gezicht breken open als ze met een brede lach en uitgestrekte armen de veranda opstapt om haar gasten te ontvangen.
‘Amelie, wat fijn je weer te zien. Het is te lang geleden. Wie heb je meegebracht?’
Amelie, een kleine vrouw van middelbare leeftijd laat zich wat gegeneerd omhelzen en stamelt nerveus.
‘Mijn dochter en haar vriendje. Ik wist niet … je zei, hoe meer zielen hoe meer vreugd, maar …’
Sylvia lacht en strekt nu ook haar armen uit naar de jonge mensen achter Amelie.
‘Natuurlijk. Wat leuk dat je Nina ook hebt meegebracht. Je dochter is een prachtvrouw geworden. Herken je me nog Nina?’ Lees verder
Wat zeggen anderen …