Een zachte tik en dan niets meer. Was dat de kamerdeur? Ik houd mijn adem in en luister. Niets. Zelfs geen geluiden van buiten. Die gordijnen moeten wel heel dik zijn. Voor ik ze dichttrok kon ik nog vaagjes het verkeer horen, maar nu? Ja, mijn hartslag. Zwaar bonzend en bij die tik heel even iets sneller. Hoe lang sta ik hier eigenlijk al? Waar heb ik mijn telefoon gelaten? Ergens bij het bed. Daar las ik zijn berichtje dat hij NU naar boven kwam. Het teken dat ik volgens afspraak klaar moest gaan staan. Benen iets gespreid, blinddoek om, handen op mijn rug. Hoeveel tijd heeft zo’n lift nu helemaal nodig? Toch even spieken?

Een harde klik. Onmiskenbaar de kamerdeur. Mijn gierende hartslag sluit alle eventuele andere geluiden buiten. Hier sta ik dan. Kwetsbaar. Besluipbaar. Bespringbaar. Een prooi. En hij? De jager? Het roofdier? Erger dan dat…?

Dat wilde ik toch? Wilde ik dat?

Oh fuck. Waar ben ik in godsnaam aan begonnen.

Zei Margo, mijn beste vriendin, laatst ook niet iets in die trant?

‘Waarom zou je daar aan beginnen, je hebt toch helemaal niets te klagen?’

Ik liet haar de website zien die ik had gevonden en haalde mijn schouders op. ‘Het mag soms best iets spannender.’

En dat is nog een understatement.

Ik snap best dat ik het, in de ogen van Margo en heel veel anderen, prima voor elkaar heb. Een leuke studie, stageplek, bijbaantje, studentenkamer, vriendinnen, zo nu en dan een vriendje. Best een leuk leven zou je zeggen.

Best leuk…

Er blijft alleen weinig tijd over voor de dingen die het leven nog leuker kunnen maken. Al mijn tijd gaat in mijn studie, mijn stage en mijn baantje zitten. En ja, ik heb mijn eigen kamer. Maar daar heb je dan ook alles mee gezegd. Er staat een bed, een klein bureau en een kledingkast, meer past er niet in. De keuken en de badkamer deel ik met vier anderen die stuk voor stuk best aardig zijn, maar nooit mijn vrienden zullen worden. En daar betaal ik dan de hoofdprijs voor.

Hoe vaak ik niet heb verzucht dat ik het helemaal niet erg zou vinden als er een leuke erfenis of suikeroom in mijn schoot zou vallen. Dream on. Dat zegt Margo ook iedere keer. ‘Dream on girl. Zo zit het leven niet in elkaar en zo’n suikeroom verwacht daar echt wel iets voor terug.’

Dat vind ik helemaal prima. Ik verwacht eerlijk gezegd ook niet anders. Lijkt me vreselijk spannend.

Zodoende besloot ik dus een profiel aan te maken op ‘suikerdaten,’ want die zo-nu-en-dan vriendjes hingen me ook de keel uit.

Als ik heel eerlijk ben…? Ik wil gewoon een vent die voor me zorgt. Een man die iets van de wereld heeft gezien en het belachelijk vindt dat ik me moet behelpen in een tochtige studentenkamer van vier bij vier. Een man die het helemaal geen prettig idee vindt dat ik wildvreemden bedien in een of ander Italiaans restaurant zodat mijn studieschuld nog een beetje binnen de perken blijft. Een man die het überhaupt niet prettig vindt dat ik een studieschuld heb en dat ik genoegen moet nemen met tweedehands en supermarktproducten die nét niet over de datum zijn. Eigenlijk wil ik gewoon een man die mij verwent en met liefde onder zijn vleugels neemt en daar enkel mijn sprankelende gezelschap voor terug verlangt. Oh ja, en nu ik dan toch zo eerlijk ben? Graag ook eentje die van wanten weet in de slaapkamer of welke kamer dan ook.

Suikerdaten dus.

Een profiel was zo aangemaakt. Een paar foto’s, een persoonlijk stukje en wat vinkjes bij mijn wensen en karaktereigenschappen. Piece of cake. Even slikken toen het maandbedrag van mijn rekening werd afgeschreven. Ik bedoel, daar kan ik ruim een week van leven, maar de gedachte dat het zich ruimschoots terug zou verdienen trok me over de streep. Kom maar op met die suggardaddy’s.

Hij kwam tevoorschijn met het hoogste matchpercentage. 93% is toch een behoorlijk resultaat. Die ontbrekende 7% leek me niet onoverkomelijk, al wist ik feitelijk nog niets. Ik kon niet bekijken waarop we dan zo hoog matchten. Daarvoor moest ik hem eerste een berichtje sturen én moest hij dat berichtje accepteren, wat hij godzijdank ook deed.

Ik las zijn profiel met aandacht. Hij had het over verwennen, sturen, begeleiden, beetje streng. Geeft het beste van zichzelf en verwacht dat terug. De foto’s toonden een man in een goed zittend pak zonder stropdas; dan weer een man in spijkerbroek en shirt. Leren schoenen. Casual chic. Geen sieraden, behalve dan een horloge. Het zag er duur uit en mijn fantasie draaide overuren. Nu al een man naar mijn hart, ook al kreeg ik zijn gezicht nog niet te zien. Hij dat van mij ook niet trouwens. Stel je toch voor dat je een bekende tegenkomt. Die ene professor van de universiteit. Een buurman. Familie!? Dan wordt de term suikeroom wel heel erg letterlijk.

Het werd snel duidelijk dat hij niets zag in een lang mailcontact. Hij wilde weten wat voor een vlees hij in de kuip had. Ook letterlijk. Dus na een paar berichtjes over en weer ontving ik een mail met een datum, een tijd, een plaats én een opdracht. Mijn lichte teleurstelling bij zijn hotelkeuze (want vrij gewoontjes) werd overspoeld door zeer prettige onrust over de bijbehorende opdracht;

‘Ik wil je naakt. Geen kleding, geen sieraden en geen parfum. Je draagt enkel de blinddoek die klaarligt op het bed en die je omdoet zodra je mijn bericht ontvangt dat ik onderweg naar boven ben. Dan wacht je, met je handen achter je rug en je benen licht gespreid tot ik arriveer. Je spreekt niet tenzij ik dat zeg en ik bepaal of en wanneer de blinddoek afgaat.’

Tja en wat doe je dan, als kersvers suikerschatje…?

Ik vertelde Margo in ieder geval niets. Die zou me, zeker weten, voor gek verklaren. Toegegeven, dat deed een heel klein stemmetje in mijn achterhoofd ook, maar die werd heel behendig het zwijgen opgelegd door mijn stuiterende opwinding en de gedachte dat een beetje lef vele deuren kan openen.

En daar sta ik nu. Met mijn lef, mijn jagende hartslag en mijn weke knieën. Na die harde klik van de kamerdeur hoor ik niets meer. Ik heb dus geen idee waar hij is. Tientallen gedachten schieten door mijn hoofd, geen enkele houdt stand, behalve; wat is dit spannend; wat is dit geil vooral. Daar kan zo’n nu-en-dan-vriendje toch in de verste verte niet aan tippen?

De lucht om me heen verplaatst minimaal. Het is genoeg om een siddering vanachter mijn oren, over mijn schouders en in de richting van mijn tepels te jagen. Meteen worden ze keihard en mijn kut begint gulzig te bonzen. Ik voel hem achter me, naast me, voor me. In trage cirkels beweegt hij om me heen en mijn lichaam volgt zijn tintelende warmte. Mijn adem stokt als zijn bewegingen heel lichtjes langs mijn huid strijken. De stof van zijn kleding, zijn shirt, zijn colbert? Ik word me nog bewuster van mijn naaktheid. En van mijn geilheid. Jezus man, schiet eens op. Doe iets. Zeg iets. Pak me vast. Verwijder de blinddoek. Ik wil je zien …

Er verandert niets aan zijn langzame bewegingen en de zachte verplaatsing van lucht om me heen. Heel af en toe raakt hij me aan. Het lijkt per ongeluk en meestal is het zijn kleding, heel soms denk ik zijn vingertoppen. Het zijn kleine, prikkelende explosies op mijn huid en nooit op plekken waar het verlangen naar zijn handtastelijkheid het grootst is. Ik bevind me middenin zijn langzaam draaiende cirkel en ieder besef van plaats en tijd verdwijnt. Zinderend en zuigend spoelt het genot door mijn lichaam tot ik uit niets anders meer besta dan vloeibare hitte en het me niets meer kan schelen wat hij doet, als hij maar iets doet.

Mijn hartslag mist een aantal slagen als hij plotseling zijn hand achter in mijn nek legt en met dat hij zijn andere hand tussen mijn benen schuift, lispelt hij in mijn oor. ‘Is dit suikerschatje al zo ontzettend nat?’

Zijn stem is een beetje lijzig en naast de siddering krult er nu ook een vage ontgoocheling door mijn buik. Praat hij zo? Het beeld in mijn hoofd verandert. Hij krimpt en wordt een beetje ieler met smalle polsen en dunne beentjes. Voor ik daar echt bij stil kan staan merk ik aan de druk van zijn hand dat hij wil dat ik naar de grond zak, wat ik prompt doe. Hij mompelt dat ik mijn handen achter mijn rug moet houden waar ik ook, zonder aarzelen, gehoor aan geef. Zacht textiel strijkt langs mijn wang, ik hoor het geluid van een rits, vochtige hitte wasemt in mijn gezicht. Zijn geur is licht, een beetje zuur zelfs, als kwark. Hij duwt tegen mijn mond en mijn lippen wijken als vanzelf om hem volledig toegang te geven. Met beide handen grijpt hij zich vast in mijn haar en met langzame stoten vult hij keer op keer mijn mond. Ik adem door mijn neus, mijn lippen beginnen te tintelen en iedere keer wanneer hij het zachte plekje achterin mijn keel raak, gooit mijn neiging tot kokhalzen nog meer olie op de gierende lust in mijn lichaam. Hij verstevigt de greep in mijn haren en verhoogt zijn tempo. Zijn ademhaling wordt zwaarder en gaat sneller. Licht brommend als hij mijn gezicht tegen zijn buik duwt en me daar vasthoudt tot ik een beetje begin te worstelen. Hij pompt en stoot steeds sneller, trekt zich dan plotseling helemaal terug en mijn hoofd naar achteren. Als vanzelf glijdt mijn tong naar buiten. Zijn zachte lachje is onheilspellend geil en veroorzaakt huiveringen in mijn buik die meteen doortrekken naar mijn tepels.

‘Wil je mijn zaad sletje? Zal daddy zijn zoete suikerwerk helemaal achterin de keel van dit suikerschatje spuiten?’

Ja doe, alsjeblieft en mag ik dan eindelijk zien van wie al die zoetigheid afkomstig is?

Hij trekt zich af. De zachte top van zijn pik raakt mijn tong, mijn neus, mijn wangen. Zijn ademhaling is onregelmatig. Hijgend. Raspend. Grommend. Steunend. Dan vult hij in één beweging mijn mond. Te diep. Ik kokhals nu echt en de beweging trekt door naar mijn middenrif, nog lager om te eindigen in een golfje heet geil tussen mijn dijen. Of is het pis? Nee toch!? Gatver!
In het duister achter mijn blinddoek zie ik mezelf zitten, op mijn knieën. Op de grond tussen mijn benen een klein plasje, mijn gezicht rood van schaamte en genot. Mijn mond wijd open, mijn tong naar buiten en zijn stijve pik diep in die warme holte. Zo diep dat ik weer kokhals en een harde scheet laat. Jezus! Hij drukt me tegen zijn buik. Zijn lul schokt. Hij vloekt. Hij sist. Een langgerekte kreun en hij loopt leeg in mijn mond. Hij smaakt zoals vochtige handdoeken ruiken. Nog een kokhals. Ik slik twee keer en probeer mijn gezicht van zijn buik te worsten. Onverwacht doet hij een stap naar achteren. Zijn lul verdwijnt uit mijn mond en ik val voorover. De reflex mezelf op te vangen komt net te laat en ik blijf liggen. Aan zijn voeten vermoed ik en dat voelt op een hele vreemde manier erg prettig.

Boven mijn hoofd ruist textiel, een rits gaat dicht, voetstappen om me heen. Bij mijn voeten blijft hij staan. Ik wil omhoog krabbelen. Hij zet zijn voet op mijn onderrug. ‘Nee schatje, blijven liggen en je kont omhoog.’
Ik gehoorzaam. Het kan me niet schelen dat mijn kut open en bloot en dik en vochtig onder zijn ogen ligt. Ik ben een braaf suikerschatje. Zijn brave, gehoorzame suikerschatje.

Hij verplaatst zijn voet naar mijn billen, wringt de punt van zijn schoen ertussen en begint zachtjes te duwen. ‘Liet jij nou een scheet? Daar houdt daddy niet zo van schatje. Ik zal het je deze keer vergeven als je netjes je excuses aanbiedt. Denk je dat je dat kan?’
Ik knik gretig en geef een beetje tegendruk tegen zijn schoen. ‘Het spijt me daddy. Dank u wel dat u het mij vergeeft.’
‘Heel goed suikertje van me. Vind je dit wel lekker? Word je hier wel geil van? Ja? Zal daddy jou straks nog even lekker in dat strakke kontje van je neuken? Wil je dat wel?’
Ik kreun. Dat heb ik nog nooit gedaan, maar op dit moment kan het me niet schelen wat hij met me wil doen. Ik ben geil. Mijn kut klopt heet en wordt alleen maar heter door het gevoel van die schoenpunt tegen mijn sterretje. Ik hijg dan ook een beetje teleurgesteld als hij zijn voet verwijdert.
Achter me klinkt geschuif, geruis, geritsel en daar is zijn voet weer, nu tussen mijn benen en tegen mijn hete, krampende kut. Hij duwt zijn voet omhoog, mijn kont gaat nog een beetje hoger en als vanzelf begin ik zijn schoen te berijden. Hij lacht met een hoge hik achter in zijn keel. ‘Toe maar suikerschatje, maak jezelf maar klaar. Laat het maar zien aan je daddy, laat het me maar horen.’

Ik wrijf en ik schurk. Ik schuur en masseer. Draai en wiebel. Hop hop hop, op zijn voet, op en neer over het kleine stukje blote huid boven zijn schoen. Het broeit en klopt. Het schokt. Het krampt. Het stuit. Nog even. Nog heel even. Ik jammer en kreun en hijg en schreeuw. Het komt. Het komt. Ja het komt!

Zwaar ademend kom ik tot mezelf. Zijn voet verdwijnt en ik zak helemaal naar de grond. Mijn bloed bonst in mijn slapen en gonst in mijn oren. Voetstappen om me heen, langs mijn hoofd, geritsel. Even stilte, nog meer geritsel. Een zachte bons. Nog meer stilte, mijn ademhaling vertraagd. Het blijft stil. Het blijft heel lang stil.

‘Daddy?’

…

‘Daddy!?’

Langzaam kom ik omhoog uit mijn voldane positie en in een flits bedenk ik me dat ik zijn naam niet weet.

‘Daddy…?’

Ik schuif de blinddoek van mijn ogen…