Schrijven is verslavend …

Schrijven is verslavend … toch?

Ik denk dat de meeste schrijvers dit met me eens zullen zijn. Het creëren van een ‘eigen’ wereld, zelfs je personages bedenken en laten groeien, of niet natuurlijk. Het is maar net wat je voor ogen hebt. Het is ook verslavend omdat het een wereld is waarin je echt de controle hebt, waarin alles kan gaan zoals jij dat zou willen, maar dat zijn niet automatisch de beste en mooiste verhalen. Veel mooier is het als de verhalen een kant op gaan die je zelf niet helemaal had verwacht en het beste is dan als het ook nog eens lijkt te passen. Vooral in de verhalen die ik schrijf voor mijn andere project Gaisha, gebeurt dit vaak. Er is een algemene verhaallijn, een plot, maar ik kom soms verrassende zijpaden tegen die ik maar al te graag insla en die de verhalen enorm veel diepgang geven. Dat vind ik leuk.

Het echte schrijven, een verhaal uit mijn hoofd op papier zetten, is er de laatste maanden bij in geschoten en dat is niet goed, helemaal omdat er nog zoveel verhalen zijn die ik wil schrijven, zoveel projecten en zoveel nieuwe dingen die ik wil ontdekken en doen. Schrijven is mijn uitlaatklep. Niet om de ‘echte’ wereld te ontvluchten, wel om mijn gedachten over die echte wereld te ordenen en een plek te geven, want er speelt nogal veel in mijn leven op het moment.

Ik moet niet schrijven. Ik wil schrijven. En het wordt tijd dat ik daar weer gehoor aan ga geven.

Enige tijd geleden werd ik via twitter benaderd door collega schrijver Liza Daen. Zij vroeg mij of het een idee is om samen een verhaal te schrijven voor de komende workshop van Ewa-Nederland. Leuk!
Vandaag ben ik eindelijk begonnen met het verwerken van mijn ideeën voor dat gezamenlijke verhaal. Ik heb het nog niet eerder gedaan, althans, niet op die manier. Zoals jullie misschien wel weten, bedenk ik de verhalen van Gaisha samen met mijn partner, maar dat is toch anders. Hij schrijft niet, maar draagt ideeën aan voor verbetering van de verhaallijn en geeft feedback op wat ik schrijf. Soms zijn we het totaal niet met elkaar eens. Best een uitdaging om dan toch verhalen te schrijven waar we allebei tevreden over zijn.
Ik ben dus heel benieuwd met welk verhaal Liza en ik uiteindelijk op de proppen zullen komen.
Er ligt een idee … nu nog de uitwerking.

Voor de schrijfmarathon wil ik ook aan de slag. Ik heb nog ruim een week en dat lijkt veel, maar ik heb nog geen idee hoe ik de opdracht ga uitwerken. 23 september is de deadline, dus dat wordt spannend.

Daarnaast zijn er ook nog de ‘kleinere’ schrijfuitdagingen van Ewa-Nederland en NBR-Plaza, die altijd draaien op een bepaald thema. Dit zijn goeie oefeningen om mijn schrijven te verbeteren en waar ik altijd met veel plezier aan meedoe. De inspiratie is er. Nu nog mezelf neerzetten om alles uit mijn hoofd op papier te zetten.

Begin deze maand is het 6e seizoen van Gaisha gestart en we hebben materiaal voor nog zeker 4 seizoenen. Om een lang verhaal kort te maken. Genoeg te doen. Nu nog doen.

Ik hoop jullie zeer snel weer te kunnen vermaken met nieuwe vlammen uit mijn verzinsels.