Op mijn site gebruik ik de plug-in ‘Revive old Post’. Deze plug-in zorgt ervoor dat ook mijn oudere verhalen nog regelmatig onder de aandacht worden gebracht. Af en toe lees ik zelf ook die oude verhalen terug en het is erg leuk en bijzonder om te zien dat mijn verhalen door de jaren heen zijn gegroeid en dat mijn schrijfstijl beter / anders is geworden. Soms lees ik die oudere verhalen dan ook met kromme tenen, maar heel lang wilde ik niets veranderen aan die verhalen, juist omdat ze zo duidelijk laten zien dat ik nog steeds groei als schrijver.

Natuurlijk vind ik het ook gewoon erg leuk om verhalen te schrijven. Het is ontspannend en laat me nadenken over zaken die ver van me af staan of juist heel dichtbij komen. Mijn verhalen zijn, op een enkeling na, fictie. Verzonnen dus en puur fantasie. Ik vind het heerlijk om een scene te scheppen die niet de mijne is en door mijn grote inlevingsvermogen lukt me dat tot nu toe best goed, al zeg ik het zelf 😉

Toch schrijf ik niet alleen omdat ik het leuk vind. Ik schrijf ook omdat ik beter wil worden. Daarom doe ik mee aan schrijfuitdagingen zoals Pittig Proza en Erotica Fest en bezoek ik elke twee maanden de feedback-bijeenkomsten van Eroscripta.

Onderstaand verhaal heb ik onlangs weer gelezen en tijdens het lezen sprong voortdurend in mijn hoofd hoe ik het anders, beter, duidelijker zou kunnen zeggen, mooier ook. Ik gaf dus feedback op mijn eigen verhaal. Feedback die over een jaar misschien weer anders zal zijn.

Het verhaal is hetzelfde gebleven, maar ik heb het ‘herschreven’. De toon, de stijl en de woordvolgorde zijn veranderd naar hoe ik het nu zou schrijven en ik denk dat het beter is geworden. Wat denken jullie? Laat het me gerust weten via een reactie. Dat vind ik alleen maar leuk.

De eerste versie van het verhaal vind je hier.

Zwijgende revanche (bewerkt)

Ze legt haar vingers tegen haar pols en voelt het ritme van haar hartslag. Sneller dan ze gewend is, maar toch nog in regelmatige slagen. De slagen haperen als het scherm van haar telefoon oplicht.
‘Vijf minuten, let op de tijd en verwijder dit nummer’
Ze verwijdert het nummer en wacht terwijl ze naar de gele cijfers op het dashboard kijkt. Twee knipperende puntjes geven het verstrijken van de seconden aan.

Onbewust drijven haar gedachten weg naar de maanden die achter haar liggen, naar Matthias. Boos knippert ze haar tranen weg. Is het echt nog geen jaar geleden dat hij in haar leven kwam? Liefdevol, charmant en vol begrip voor de manier waarop zij de wereld om zich heen ervaart. Haar stille, stomme wereld. Ze weet niet beter. Matthias was de eerste die geluiden voor haar probeerde te vertalen en nam haar overal mee naar toe. Concerten. Live-muziek, het waren altijd beelden en een gevoel. Zacht bonzend of met heftige trillingen door haar lichaam, afhankelijk van de kwaliteit van het concert. Het ruisen van de wind door de bomen. Een donzig, warm kuikentje in haar handen. De gele, zachte veertjes, het snelle bonzen van het hartje. Ze kon het zien, ruiken en voelen. Nooit horen.

Met sierlijke gebaren van zijn handen en langzaam bewegende lippen, gaf Matthias haar het geluid. Haar andere zintuigen werden sterker en hij begeerde haar, juist om haar stilte.
In het gezin en dorp waar ze opgroeide, was ze alleen maar die ‘stomme’. Matthias zag haar voor wie ze echt was en wie ze wilde zijn.

Haar ouders waren verbijsterd toen ze met hem trouwde en zich mee liet nemen naar zijn wereld in de snelle stad. Hij nam haar bij de hand en haar stilte veranderde in een leven vol bruisende energie. Ze kon de geluiden nog steeds niet horen, maar ze kon ze aanraken en zelfs vastpakken. Door Matthias werd haar wereld groter.

Door Matthias wordt haar wereld ook weer kleiner. Zijn werk houdt hem tot laat in de avond bij haar weg en als hij dan thuis komt is zijn geur veranderd. Niet meer vol en stevig, maar droog en melig. De geur van een andere vrouw. Ze confronteert hem met felle handgebaren. Matthias noemt haar een idioot, ze voelt zich ook een idioot, maar weet dat hij liegt. Soms zit hij lang aan de telefoon met zijn rug naar haar toe. Ze kan hem toch niet horen. Zijn bewegende lippen in de weerspiegeling van de ramen vertellen haar de waarheid. Ze is inderdaad een idioot. Een goedgelovige, stomme idioot.

Het schijnsel van felle koplampen haalt haar uit haar gedachten. Ze schudt haar hoofd en kijkt weer naar de gele cijfers op het dashboard. Wat achter haar ligt telt niet, waar ze naar toe gaat is nu veel belangrijker. Haar wraak zal zoet smaken en luid nagalmen in de wereld die Matthias voor zichzelf heeft gecreëerd. Na vanavond heeft ze alle tijd om haar plan uit te werken en vorm te geven.

Ze kijkt uit naar het teken en houdt even haar adem in als de felle lampen uit gaan en weer aan. Twee keer. Het afgesproken signaal. Ze stapt uit en haalt het donkere oogmasker uit haar tas. Zonder aarzeling schuift ze het voor haar ogen. Haar stille wereld is nu ook donker.

Ze kent de echte naam van de bestuurder niet, enkel zijn zelfgekozen pseudoniem. Hij kent haar naam ook niet, maar de gesprekken in de chatbox waren prikkelend en uitdagend. Hij deelde zijn donkere fantasieen met haar. Het zijn fantasieen die bij haar plan passen en werkelijkheid mogen worden.

Ze wacht en legt nog een keer haar vingers tegen haar pols. Haar hartslag gaat razendsnel.

Een warme hand sluit zich rond haar pols. De kleine schok die door haar lichaam springt, wordt gekalmeerd door een beschermende arm rond haar schouders. De fantasie is wild en pervers, maar ze is veilig.

Ze volgt zijn warmte en zijn kruidige geur. Hij legt zijn hand op haar hoofd zodat ze bukt en in de andere auto stapt. Het leer van de zitting voelt koud onder haar benen. De nieuwe geuren om haar heen voegen zich bij de fantasie. Sterk mannenparfum en sigaretten. Ze wordt ingesloten. Warme lichamen aan allebei haar kanten. De auto trekt op en ze leunt met zucht naar achteren. De persoon aan haar rechterkant komt dichterbij. Ze voelt zijn scherpe stoppels tegen de huid van haar wang en ruikt zijn adem. Rode peper en munt. Vreemde handen raken haar aan, schuiven haar jurk omhoog en ontdekken dat ze, volgens afspraak, geen ondergoed draagt. Het gezicht van Matthias verdwijnt uit haar hoofd als de vingers vakkundig op onderzoek uitgaan. Ze glimlacht. Hun afdrukken blijven op en in haar lichaam achter. Het spoor van Matthias vervaagt.

Vingers verdwijnen diep in haar vochtige warmte terwijl de auto in snelheid toeneemt. Ze voelt het aan de trillingen onder haar billen. De liefkozingen langs haar huid zijn dwingend, de mond op haar lippen is hard. Het pand van haar jurk wordt ruw naar beneden getrokken. Haar borsten liggen open en naakt voor ogen die ze zelf niet kan zien. De kleine ruimte van de auto is nu de wereld om haar heen. Geuren, smaak en tast maken de beelden en vormend de geluiden in haar hoofd. Voorzichtig worden haar benen verder uit elkaar getrokken. Ze voelt twee vingers, drie. Nog meer. Het schrijnt scherp, maar ritmische draaibewegingen rond haar gevoelige knopje veroorzaken schokjes in haar buik. Wanneer warme lippen zich rond haar tepels sluiten, worden de schokken groter. Haar orgasme trekt kort, maar hevig door haar heen. Precies op tijd. De auto komt tot stilstand. De handen ook.

Ze ruikt de buitenlucht nog voor ze de koele bries over haar huid voelt. Een hand sluit zich weer rond haar pols en ze schuift erachter aan. Haar naakte huid blijft even plakken op de bekleding onder haar billen. Zuigend komt ze los.

Ze wordt uitgekleed door snelle, sturende handen. Eén voor één tilt ze haar voeten op. Naakt en blootsvoets gaat ze verder. Ze snuift de geuren om haar heen op. Gedroogd gras, muf zand … een scherpe geur die plotseling in haar neus waait. Iemand steekt een sigaret op.

De onbekend handen duwen haar zacht vooruit. Ze voelt scherpe steentjes, zacht gras en schurend zand. Er hangt een drukkende, muffe geur. Ze voelt een windvlaag en vraagt zich heel even af waar ze nu is en hoeveel mannen er bij haar zijn. Twee, of meer? Ze wilde het niet weten, nog steeds niet.

Ze trekken haar mee. Een hand strijkt het haar uit haar gezicht en duwt haar op haar knieën. Haar handen worden met ruw materiaal op haar rug gebonden. Ze voelt haar hart in haar keel bonzen, maar het is geen angst. Eerder gespannen afwachting. Ze weet wat er gaat gebeuren. Onbekende kleuren voegen zich bij haar wereld. Haar nieuwe wereld. En als de tijd daar is, een wereld zonder Matthias.

Door een onverwachte duw valt ze naar voren, met haar buik en borsten op een geurige ondergrond. Het prikt in haar huid en kriebelt haar neus. De beelden in haar hoofd zijn dor en schraal. Ze ziet balen stro, opgestapeld langs de kant van de weg, grote rollen in het weiland. De zomers uit haar jeugd.

De handen worden hardhandiger en trekken haar benen verder uit elkaar. Haar spieren protesteren brandend, maar het gevoel wordt overgenomen door de knedende strelingen over haar billen. Haar huid gloeit en het vocht uit haar hete onderbuik sijpelt naar buiten. Ruwe vingers verkennen haar binnenste en worden gevolgd door een zwaardere druk tegen haar lipjes. Ze opent zichzelf en verleent toegang tot haar soppige warmte.

Hij is kleiner dan Matthias, maar dikker en opent haar met iedere stoot van zijn heupen een beetje meer. De scherpe punten van het stro prikken diep in haar huid. Onverwacht wordt haar hoofd omhooggetrokken. Deze man heeft een schrale geur om zich heen hangen, maar ze opent toch haar mond als ze de zijdige zachtheid van zijn eikel tegen haar lippen voelt. De smaak op haar tong is bitterzout en verspreidt zich tegen haar gehemelte en tot ver achter in haar keel. Verder dan Matthias weet te komen.

De stoten tegen haar billen duwen haar met een verbeten cadans steeds een beetje verder over de paal in haar mond. Ze murmelt geschokt als de man achter haar haar andere gaatje zoeken en haar ook daar openen. Matthias is daar nog nooit geweest. Het klopt pijnlijk schrijnend als de vingers naar binnen glijden. Vlinderende bewegingen tegen de langzame halen in haar kut. Haar gezicht wordt diep tegen een zachte buik getrokken en het kwijl loopt langs haar kin. Ze voelt haartjes tegen haar wangen en neus en de lucht verdwijnt te lang uit haar longen. Ze spartelt om een nieuwe ademteug.

Wild wordt haar hoofd omhoog getrokken, hij verdwijnt uit haar keel en zet zijn tanden in haar borsten en tepels. Het brandt fel en ze weet dat de afdrukken zichtbaar zullen zijn. De komende dagen moet ze Matthias weren, niet te lang. Ze moet hem toelaten, nog één keer toelaten.

Harde stoten tegen haar billen rammen de tanden dieper in haar vlees en haar heupen in het stro. Het ritme verandert, gaat nog sneller tot het bijna helemaal stilstaat. Met spastische schokken loopt hij in haar leeg en maakt haar nog natter. Slijmerig nat.

Bijna meteen glijdt hij uit haar en worden de rollen omgedraaid. De ander ramt zijn grote lid met één felle stoot in het vocht dat zijn voorganger achterliet. Een slap, kleverige lid wordt tegen haar mond geduwd en ze likt hem af, snakt naar adem als ze tot diep in haar buik geraakt wordt. Nieuwe vingers verkennen nu ook haar andere gaatje.

Ze zuigt en likt, slikt het kleffe, zoute vocht door en kreunt, hijgt. De trillingen kaatsen terug tegen het warme vlees in haar mond en ze voelt dat hij weer groeit en dikker wordt. De ander gaat heet bovenop haar liggen en duwt haar armen pijnlijk in haar rug. Wilde bewegingen tegen haar eigen hete vlees en een hitsige warmte in haar oor.

Bijna alsof het is afgesproken, verdwijnt al het vlees uit haar openingen. Sterke handen tillen haar op en zetten haar schrijlings over wat ze nu de grote man noemt. Hij komt nog dieper in haar buik, pijnlijk diep en zijn vingers knijpen haar borsten fijn. Pijn op pijn. Hij trekt haar over zich heen, haar buik op die van hem en beweegt langzaam in haar. Ze voelt zijn ademhaling langs haar gezicht. Uit als hij naar binnen stoot. In als hij bijna helemaal uit haar glijdt. Hij trekt haar billen uit elkaar en ze weet dat die ander toekijkt hoe de stijve lul in haar dampende kut verdwijnt en weer tevoorschijn komt. Ze voelt de top van zijn dikkere pik tegen haar strakke gaatje en vergeet heel even de woorden van de chat.

‘Alles, zonder weigering …’

Ze protesteert en schreeuwt als ze daar schokkend verder wordt geopend. Te scherp, te dik, te hard. Vingers trekken aan haar tepels en een zweterige hand sluit zich rond haar mond. De twee mannen passen hun bewegingen op elkaar aan zodat ze zich geen moment ongevuld weet.Ze schreeuwt als ze daar schokkend verder wordt opgerekt. Te scherp, te dik, te hard. Vingers die stevig aan haar tepels trekken. Een hand die zich rond haar mond sluit. Bewegingen in en uit, zodat ze geen moment ongevuld is. Twee mannen die het ritme delen en van elkaar over nemen. Beurse spieren, beurs vlees. Vlees dat vanaf nu niet meer alleen voor Matthias is. Zijn gezicht spat uit elkaar als ze gillend voor de tweede keer klaarkomt en de mannen zonder gezicht zich in haar legen. Geil, verboden genot. Het begin van een nieuwe wereld.

Matthias kijkt verbaast als ze thuiskomt en vraagt waar ze is geweest, waarom ze zo laat is. Ze laat de volle tassen zien en gebaart dat ze was winkelen. Ze kwam oude bekenden tegen, een bijzondere ontmoeting. Het was gezellig. Ze vergat de tijd. Hij heeft geen reden haar niet te geloven en vraagt niet verder. Hij merkt niet dat haar geur is veranderd. De geur van andere mannen, op haar huid, in haar vlees. Onder de douche inspecteert ze zichzelf en haar openingen. Ze is rood en schraal. De tandafdrukken op haar borsten en in haar armen verraden wat er werkelijk gebeurd is. Ze spoelt alles van zich af zodat het enkel nog een herinnering wordt. Een schrijnend zoete herinnering.

Zijn  trots en blijdschap om de komst van zijn zoon veranderen niets aan zijn escapades en uithuizigheid. De vreemde geuren blijven om hem hen hangen. Ze confronteert hem niet en laat hem een babykamer inrichten. Stoere kleuren, donker hout. Niets is te gek voor zijn zoon. Ondertussen maakt ze haar eigen plannen. Ze huurt een eigen appartement en richt zelf ook een kamer in, met lichte, vrolijke kleuren.

Nu ziet ze de verbijstering en het ongeloof op zijn gezicht. Zijn droom spat uit elkaar.

Ze snuift de geur van het warme bundeltje in haar armen diep op. Zijn donkere kroeshaar is nog vochtig en zijn zachte huid in contrast met haar eigen blanke teint en de bleke huid van Matthias. Een kindje in de kleur van gesmolten melkchocolade. Warm en zacht. Van haar. Haar zoon.

Ze kan de woorden van Matthias niet horen en zijn gebaren zijn te wild om ze te kunnen lezen, maar de woede op zijn gezicht vertaalt het voor haar.

Hoe. Wanneer. Waarom. Wie!?

Ze weet niet wie. Haar herinnering is zonder echte beelden. Enkel het gevoel en de geur. Haar donkere fantasie. Twee mannen, zich lavend aan haar vlees, haar genot en haar geil. Mannen van wie ze niets wilde weten. Helemaal niets. Alleen maar of ze blank waren, of niet. Waren ze blank, dan vielen ze af. Het moesten donkere, liefst pikzwarte mannen zijn, zodat Matthias zou weten dat ze hem had terugbetaald. De zoon waar hij zo naar uitkeek. Niet zijn zoon. Alleen maar van haar.

Ze knikt als een verpleegster het bundeltje van haar wil overnemen. Haar handen vertellen en haar verhaal wordt door Matthias gelezen. Ze brengt hem terug naar de enige avond dat hij niet wist waar ze was. Ze wilde het hem betaald zetten. Het is haar revanche, haar wraak op de geur van al die andere vrouwen.

Met een ijzige glimlach leest ze zijn lippen.
‘Je was winkelen… shoppen… een bijzondere ontmoeting, zei je…’
Ze knikt en vormt de woorden met haar handen.

‘Ik was ook shoppen… babyshoppen.’