Zaterdag 23 januari vond de online bijeenkomst van Vlammende verzinsels plaats. Hierbij sloten een aantal vaste gezichten aan, te weten; Alicia, Mahotsukai, Emanuel en Sanna, een klein en intiem gezelschap.
Het is altijd leuk om elkaar weer te zien en we beginnen dan ook zelden direct met het bespreken van verhalen. Eerst willen we weten hoe het met de ander gaat en natuurlijk speelt daarin de lockdown ook een rol want we ervaren allemaal toch ook het gemis aan inspiratie nu de wereld een beetje stil is gevallen. Verhalen liggen vaak op straat, in gesprekken om ons heen. Een zin, een blik, een onverwachte ontmoeting; allemaal bronnen van inspiratie. Nu moeten de verhalen van elders komen. Uit ons eigen hoofd, uit ideeën die we ooit eerder hadden, uit een opgegeven thema.
We praten ook over publiek, lezers voor onze verhalen. Hoe bereik je die en ook, hoe vinden we er meer. Ligt het aan het etiket erotica? Vallen onze verhalen daaronder? Niet als je naar de inzendingen voor dit thema kijkt. Wat is erotica nu precies? Hoe bereiken we andere schrijvers? Nieuw ‘bloed’ voor de bijeenkomsten. Ja, ik geef het toe. De eerste keer is spannend, dat vond ik ook. Nu is het alleen maar erg leuk en leerzaam. Ik geloof dat ik nu een jaar of vijf deelneem aan de bijeenkomsten en in die tijd ben ik een betere schrijver geworden. Een schrijver die graag gelezen wordt en graag hoort wat anderen, lezers en collega-schrijvers, van haar verhalen vinden.
Maar hoe bereik je al die mensen?
Twee dagen voor de bijeenkomst werd ik benaderd door de redacteur van het radio programma FM op 5 met Felix Meurders. Dat was een leuk en informatief gesprek. In dat programma praat Meurders met luisteraars die op die dag iets bijzonders meemaken. Ik vind de bijeenkomsten bijzonder, maar of deze ook passen bij een radioprogramma dat op zaterdagochtend wordt uitgezonden tussen 10:00 en 12:00, betwijfel ik. Al had uit de ingezonden verhalen prima een stukje voorgelezen kunnen worden zonder dat de luisteraar (on)aangenaam werd verrast door een pittig en stomend stukje erotiek. 😉
Het blijft een terugkerend onderwerp tijdens de bijeenkomsten en het blijft ook leuk om daar met elkaar over te brainstormen.
Mahotsukai deelt nog hoe het RIVM op hun site adviezen geeft rondom seksualiteit voor (jong)volwassenen en ouderen:
Door de 1,5 meter-regel kunt u alleen seks hebben met uw vaste partner met wie u een huishouden vormt.
Seks met uw vaste partner kan, als u dat beiden wilt. U bent immers thuis toch al veel dichtbij en het is praktisch onmogelijk om elkaar fysiek te ontwijken. Heb geen seks met uw partner als u of diegene in isolatie is vanwege (vermoedelijk) een infectie met het coronavirus. Seks met uzelf of anderen op afstand kan wel (denk aan erotische verhalen vertellen, samen masturberen).
In dat elkaar erotische verhalen vertellen kan misschien nog wel een kansje voor ons, schrijvers van erotica, liggen. 🙂
De feedback
Dan is het tijd om de verhalen te bespreken. Alle aanwezigen hebben feedback voorbereid en Willem (van batenburg) heeft via de mail het verhaal van Mahotsukai ook van korte feedback voorzien.
We starten met het verhaal van Mahotsukai. Hij deelde dit verhaal ook voor de Pittig Proza uitdaging van december.
Emanuel: prachtig verhaal. Het etiket ‘erotisch’ zeker niet, maar ik heb dat geen moment gemist. Dit nodigt wel weer uit na te denken wat het etiket erotisch inhoudt; een discussie die vaak terugkomt.
Bij ‘en dan de zee’ miste ik de lichamelijke vergelijkingen in het stukje over de branding.
Die ‘geprononceerde’ wenkbrauw zag ik niet helemaal voor me.
Wat is precies een coupe? (we zijn het erover eens dat dit een afgesloten ruimte in een treinstel is)
De vermelding van de film ‘De Noordelingen’ voegt naar mijn idee niets toe.
Alicia: Een erg mooi verhaal!
De zin; ‘Ik leef, vervreemd en doelloos, omringd door mensen met een gesloten hart, mensen die op verjaardagsfeestje in een kring zitten te wachten tot het tijd is om naar huis te gaan’ dit is zo raak beschreven.
Ook mooi hoe je dat elkaar aankijken beschrijft: ‘Een paar seconden lang sluiten onze blikken een verbond …’
Heel ontroerend en ook heel knap hoe het verhaal met de verschillende personages een geheel wordt en hoe bepaalde elementen (het dansen langs de notenbalk) terugkomen in het begin en het eind van het verhaal.
Sanna: Ik ben zo onder de indruk van dit verhaal dat het voor mij erg lastig was het niet te lezen als lezer ipv schrijver.
Prachtige zinnen, een voorbeeld: ‘Dansen doen ze alleen als ze te veel gedronken hebben, in dit oord waar men zich het het liefst nog zou verzekeren tegen het uitdoven van de zon.’
Ook mooi hoe je met de zin: ‘Ergens aan de hemel in het zuidwesten probeert hij tevergeefs de positie van de zon achter het dikke wolkendek te bepalen, om vervolgens afgeleid te worden door een haas die even verderop wegvlucht in de dikke klei van de akker.’ heel mooi laat zien wat voor een man Thomas is.
De overgang vind ik heel prettig, eerst de introductie van de personages, vanuit die personages, dan een verteller.
Ik lees je verhalen altijd vol verwachting en wordt nooit teleurgesteld.
Willem (via mail): Mooie teksten en vergelijkingen, helaas voor mij wat al te breedvoerig uitgewerkt.
Seks ontbreekt vrijwel geheel en dat is in het erotisch genre toch well een gemis.Voor de rest heeft hij zich
volgens mij goed van de opdracht gekweten
Ik had gehoopt op een volgend hoofstuk van het verhaal dat hij voor de laatste bijeenkomst had geschreven. (Dit verhaal is inmiddels helemaal af en hier in zijn geheel te lezen.)
Mahotsukai: Voor jouw doen een tamelijk lang verhaal, ook een wat traag verhaal maar voor de opbouw geeft dat niet.
Als je het de eerste keer leest dan raak je in de war. Het duurt even voor duidelijk wordt dat zij een soort van innerlijk dialoog heeft met die man. Uiteindelijk vallen de puzzelstukjes op hun plaats. Een tip om die delen cursief te maken, al mag je ook van je lezer verwachten dat deze je verhaal goed leest.
Wat is haar motief? Waarom heeft ze die andere vrouwen gevraagd? Het had nog iets sterker gemogen in wat hen bindt naar het mannelijke personage. Misschien een wraakactie?
Ik moet bij jou verhalen vaker aan een liedje denken. Deze keer was dit; Famous blue raincoat van Leonard Cohen.
Alicia: Ik moest het goed lezen. Een bijzonder verhaal over drie vrouwen met gedeeld leed. Knap hoe je dat hebt geschreven. In het begin wel veel korte zinnen, dat komt wat hokkerig over, maar later past het wel.
Ik vond die afkorting O.O.M. leuk gevonden.
Ook de zin; ‘steeds dezelfde protagonist, andere bijpersonages.’
Emanuel: Veel van wat ik wil zeggen is al genoemd.
Wat is Andiamo? (Italiaans voor ‘laten we gaan’)
Na eerste lezing niet helemaal duidelijk tot wie gesproken wordt. Degene die ver weg is wordt dichtbij aangesproken en andersom. dit kun je omdraaien om het duidelijker te maken voor de lezer.
Ik ken het liedje niet, hierdoor voegt het voor mij niet echt iets toe. (Deelnemers kregen het verhaal in een Word-document. het liedje is wel toegevoegd in de online versie)
Het verhaal wekt in het begin mijn interesse, dan zakt het in. Aan het eind word je als lezer weer beloond.
Eind wel wat tam.
Hiermee sluiten we de bijeenkomst af.
Lijkt het je leuk ook aanwezig te zijn bij de bijeenkomsten van vlammende verzinsels. De eerstvolgende vindt plaats op 27 maart 2021 en zal weer online. Het thema volgt binnenkort.
Geef een reactie