Deze keer komen we samen in een sfeervolle eetgelegenheid in Maarssen waar de koffie wordt geserveerd met een aperitief. Kleine, luxe glaasjes met slagroom en een scheutje koffielikeur. Er speelt muziek en de lunch is er smakelijk. Nog veel belangrijker; wat fijn om een aantal deelnemers van de bijeenkomsten weer te zien. Mahotsukai, Emanuel en Alicia. De feedback op de verhalen kan nog wel heel even wachten. Heel even praten we over corona en de impact die de pandemie op ons allemaal heeft, maar al snel gaat het over hele andere zaken. Stoelen die net niet achterin de auto lijken te passen. Luidruchtige buren. (Schrijf) projecten waar we mee bezig zijn. Een nieuwe invulling van de bijeenkomsten. Rokers gaan even naar buiten voor een sigaret en komen verkleumd weer binnen. Tijd voor lunch; voor nog meer gesprekken; voor fijn samen zijn.
Uiteindelijk gaan we dan toch over op de feedback.
Er zijn twee verhalen officieel gelinkt voor de bijeenkomst. Die zullen we als eerste bespreken. Alicia heeft een bijdrage aan de deelnemers van vandaag gestuurd. Het is het begin van een verhaal waar zij graag feedback op wil. Emanuel stuurde ook een verhaal aan de deelnemers. Het is al af en in de definitieve versie dus feedback is niet meer nodig. Uiteraard mogen we wel iets vinden van het verhaal. We komen niet meer toe aan dat laatste, maar Emanuel houdt onze mening nog tegoed …
Feedback op de verhalen:
Mahotsukai – Ik vind dit een fantastisch verhaal en ik ben erg benieuwd hoe het verder gaat. Wat kleine puntjes; Je maakt regelmatig gebruik van elliptische zinnen, vaak aan het einde van een alinea. Dit is niet fout, maar het valt wel op. Misschien goed om hier naar te kijken en het hier en daar aan te passen. Er zitten vrij veel personages in en die volgen elkaar ook redelijk snel op. Dat is soms verwarrend. (Mahotsukai noemt als voorbeeld het boek ‘De verborgen geschiedenis’ van Donna Tart’ – hierin worden ook veel personages gebruikt. – het boek is overigens een aanrader!)
Alicia – Goed verhaal. Soms te snel (introductie personages, afwegingen van Elvira) Mooie sfeerbeschrijvingen. Je wordt als lezer erg nieuwsgierig naar die Victor en het zou niet erg zijn als je nog iets langer op hem moet wachten. Ik vraag me wel af waarom iemand nep-huilt als er niemand in de buurt is. En waarom schrikt Elvira niet van de stille aanwezigheid van Victor in haar kamer?
Emanuel – Ik sluit me aan bij de feedback van de anderen met de toevoeging: Het krantenartikel in het verhaal heeft nu niet de stijl van een krantenartikel.
Mahotsukai – Borges’ globe (dit is het eerste deel, het tweede deel is inmiddels ook te lezen)
Sanna – Ik heb nog geen tijd gehad het tweede deel te lezen, maar ik ben daar nu wel zeer nieuwsgierig naar. Er zit een mooi ritme in dit eerste deel en het is zeer vertellend zonder dat je daar naar mij idee heel erg je best voor doet. Het lijkt haast vanzelf te gaan en dat merk je als lezer. Ik vind de herinnering aan het kind en de fascinatie voor globes heel mooi beschreven.
Alicia – Ik ben heel nieuwsgierig . Wat Sanna zegt, het komt heel natuurlijk over en het leest heel fijn. Het roept ook vragen op. Waarom zijn die rellen er – speelt het nu of in een andere tijd – er zitten meerdere spanningsbogen en dat maakt het heel interessant
Emanuel – ik heb deel 1 en deel 2 gelezen. Het lezen ging met zo’n vanzelfsprekendheid dat het weinig vragen opriep. Je bouwt een spanning op bij mij als lezer. Er zitten geen rare sprongen in. Dat leest heel rustig. Vier spanningsbogen – de rellen – die vrouw – de vaderfiguur – de globes – Heel benieuwd hoe de verdere uitwerking van deze spanningsbogen tot uiting komt. Mahotsukai; De rellen heb ik gebruikt als een soort ‘behang’ ik weet nog niet wat ik daar verder mee ga doen.
Spoiler: Mahotsukai vertelt over het tweede deel en hoe een citaat uit bestaand werk van een Argentijnse schrijver hem geïnspireerd heeft tot het schrijven van dit verhaal – (…) ik zag in een kabinet in Alkmaar een globe tussen twee spiegels die hem eindeloos vermenigvuldigden (…) (De Aleph en andere verhalen – Jorge Louis Borges.)
Alicia stuurde de deelnemers en stuk tekst waar zij graag feedback op wil. Nieuwsgierigen zullen nog even geduld moeten hebben voor zij dit met de rest van de wereld deelt. Hieronder toch de korte feedback van de deelnemers op deze tekst. (Deze keer geen spoilers) 😉
Emanuel – Heel goed geschreven – alsof je erbij bent – de lezer wordt gelijk in het verhaal getrokken.
Sanna – Dit raakt heel erg. Het is heel beklemmend en ik denk dat dit ook precies de bedoeling is. Heel knap gedaan.
Mahotsukai – Ik was verrast. Een heel ander genre dan ik van jou gewend ben. Vanuit het kind schrijf je soms te volwassen.
Tijdens het geven van feedback praten we ook ook verschillende schrijfregels. Bijvoorbeeld het beletselteken, ook wel gedachtepuntjes. (…) Voor een beletselteken komt bij voorkeur een spatie. Veel uitgeverijen hanteren echter de regel dat er nooit een spatie voor een beletselteken komt. Dat is dus niet ‘fout’ het is wel verwarrend. De volledige regels bij het gebruik van het beletselteken lees je hier.
We hebben het ook over het gebruik van de apostrof in meervoud en in de bezitsvorm. Ook hier ontstaat soms wat verwarring over, maar er zijn wel degelijk regels voor. Die vind je hier.
Verder praten we over het vertelperspectief. Wie vertelt het verhaal. Is dit een ‘ik’ of een ‘hij of een zij?’ En de alwetende verteller? Hoe werkt dit dan precies? En bestaat dit ‘fenomeen’ nog wel? Eigenlijk zijn we alle vier erg nieuwsgierig en het lijkt dat we nog lang niet genoeg weten over het perspectief waarin een verhaal wordt verteld. Misschien een leuke toevoeging voor de volgende bijeenkomst … 😉
Geef een reactie