Aanwezig: Jor Adam, Alicia Chris, Mahotsukai, Djago en Sanna
De allereerste bijeenkomst van dit jaar begint met een klein gezelschap. Knus, intiem en alle ruimte om bij te praten en natuurlijk voor het geven en ontvangen van feedback op de geschreven verhalen.
Tijdens deze bijeenkomst maken we ook kennis met Djago, al is hij niet helemaal onbekend. Hij schoof namelijk al eens eerder aan bij de bijeenkomsten, toen nog zonder pseudoniem. Sinds kort heeft hij een eigen website, Tabulabaleh, waarop hij zijn verhalen publiceert. Wat men misschien niet weet is dat hij ook de bedenker van en drijvende kracht achter Gaisha is welke hij samen met Sanna in 2015 is begonnen.
Voor we starten met de feedback op de verhalen, hebben we het even over de inmiddels jaarlijks terugkerende schrijfwedstrijd ‘Het Rode Oor’. Dit is de literaire, erotische schrijfwedstrijd van deBuren, Nieuwe Helden en De Nieuwe Liefde. Elk jaar gaan zij op zoek naar de mooiste, korte erotische verhalen om naar te luisteren.
Ook dit jaar schrijf je een prikkelend, literair, erotisch kort verhaal om naar te luisteren. De focus ligt op erotische fantasie. Seks mag, maar hoeft niet. Je verhaal is maximaal 800 woorden, deadline 24 februari 2020.
Een leuke tip! Voor meer informatie en het reglement, klik je hier.
Feedback op de verhalen
Voor het thema ‘Telefoonseks’ zijn drie verhalen geschreven en we bespreken deze verhalen in volgorde van schrijven.
Oliebollen – Djago
Sanna: Ik gaf je al eerder feedback, maar wil nog toevoegen je soms erg grappige zinnen gebruikt. De zin; ‘Gillend en kreunend holt ze …’ geeft bij mij het beeld dat ze heel opvallend en luidruchtig richting de schaal oliebollen holt, ik weet niet of dit ook je bedoeling was? Djago; Dit was ook de bedoeling.
Mahotsukai vraagt eerst of Djago al meer verhalen heeft geschreven. Djago vertelt dat hij samen met Sanna aan de verhalen van Gaisha werkt. Hij heeft een voorkeur voor kleine scenes waar wat ‘ongeluk’ in voorkomt en die de lezer een ongemakkelijk gevoel geven.
Mahotsukai: ik heb het idee dat je de zinnen ‘te mooi’ probeert te maken. Zo nu en dan zijn deze zinnen grappig, maar het is te veel. Je maakt je er naar mijn idee wat te gemakkelijk vanaf door een ‘bijvoeglijk naamwoord zin’ van te maken. Het lijkt of je hiermee tegen de lezer wilt zeggen: ‘je begrijpt wel wat ik bedoel.’ Soms zijn je zinnen ook te lang, waardoor ik de draad een beetje kwijt raak. Een aantal woorden zijn samenstellingen, jij schrijft ze los. (bijv: limbo lat wordt limbolat) Een leuk verhaal om te lezen, maar het overtuigt me niet echt.
Alicia: Veel lange zinnen waardoor ik terug moest lezen. Woordspelingen zijn leuk. Ik had het idee dat de werking van dopamine twee keer uitgelegd werd. De bunny’s bij de catering hadden wat mij betreft wel een gevoelsreactie bij het personage op mogen roepen, bijvoorbeeld, waarom zijn er geen halfnaakte mannen? Nu ging je er snel aan voorbij terwijl een reactie ook iets over het personage kan zeggen. Invulling leuk gevonden bij het thema van telefoon seks. Koppeling van een telefoon met een sekstoy.
Jor: ik vond het lekker lezen, af en toe wat lange zinnen en het begin is uitleggerig, vooral het stukje over het speeltje. Ik mis het gegeven dat ze het speeltje draagt, of dat komt vrij laat. Dat Nino door blijft praten is mij in de eerste instantie ontgaan. Het eind is naar mijn idee wat afgeraffeld. Voor de rest een smakelijk verhaal
De laatste – Sanna
Djago: Het begin is heel spannend. Je speelt daar met twee dingen. Haar eigen wereld en de wereld van de meisjes met de mistletoe. Ik miste vooral een waarom, een reden waarom ze juist op deze man reageert en hem volgt. Dit komt niet terug. Het einde vond ik cryptisch, er zit weinig opbouw in de plekken waar ze langs komt. Ik vond haar laatste en zijn eerste een mooi gegeven.
Mahotsukai: Voor mij was de betekenis van de laatste zin niet duidelijk. Een goed geschreven verhaal dat loopt. Qua karakterontwikkeling, logica en emoties van de hoofdpersoon had het voor mij sterker gekund. Het personage slingert nu tussen brutaal en verlegen in en reageert te snel, ze gaat te snel mee. Het gaat te gemakkelijk. De dialoog in de louche bar kan veel spannender.
Alicia: Goed geschreven. In het begin veel verkleinwoorden. Katie gaf mij in het begin het beeld van een niet zo snuggere, blonde, naïeve jonge vrouw. Het terughalen door stem van Dolores is leuk. Niet logisch dat ze de openbare telefoon opneemt. Het feit dat er een moordenaar rondloopt vond ik gemakkelijker te begrijpen dan haar motivatie om in zijn verhaal en opdrachten mee te gaan.
Jor: een modern ‘het meisje met de zwavelstokjes’ Ook een mooi tijdsbeeld, jaren 60/70. Diverse namen zijn in het begin niet duidelijk. Ik mis sensaties op de kou van het naakt zijn. De passages blijven hetzelfde, als je dit korter en compacter beschrijft dan gaat de lezer meer mee in haar koorts.
Ze kan zijn eerste niet zijn. Een seriemoordenaar is veel meer berekenend. Het overvalt hem niet, bij een eerste keer is dat wel zo.
Een natte rit – Alicia
Jor: Ik heb heel weinig opmerkingen. Vanaf het moment dat Bram in het spel komt vind ik het verhaal heel spannend worden. Het begin hapert. Ook gebruik je veel dezelfde woorden na elkaar. Verder een erg prettig verhaal. Als titel zou ik misschien ‘een natte tussenstop’ gebruiken.
Sanna: Het moment dat ze Bram aan de telefoon krijgt, leest alsof ze al heel lang zonder hem is, maar ze heeft hem die ochtend nog gezien. Meteen nadat je Ed Sheeran noemt, heb je het erover dat ze hem voor zich kan zien. Hierdoor lijkt het alsof het over de singer/songwriter gaat, maar je bedoelt Bram. De toon waarop Bram tegen haar praat komt over alsof hij opleest wat hij tegen haar zegt. Hierdoor voelt het afstandelijk. Dat wat zij voelt, ervaart en beleeft leest alsof ze er van een afstandje naar kijkt in plaats van dat het over haar gaat.
Djago: ik vond jouw verhaal prettig in stijl (luchtig) omdat ik zelf moeite heb met deze stijl. Je wordt meegenomen in het verhaal, alles klopt en het is heel open. Hierdoor heb ik ook de indruk dat je soms woorden gebruikt om de sfeer te versterken wat niet altijd nodig is. Ik vond het een heerlijk braaf, feelgood verhaal.
Mahotsukai: in dit verhaal zit veel emotie en dat komt omdat het in de ik-vorm is geschreven. Voor mij maakt dat een meer intieme lezerservaring. Ik vraag me af of dit verhaal snel is geschreven (Alicia geeft aan van niet), omdat sommige dingen niet echt kloppen. (bijvoorbeeld de zin; ik heb niet eens door dat de muziek aan staat (of uit staat?) Of: hey schoonheid zegt hij en alleen al … etc. Vanuit je maag ontstaat etc etc. De elementen zijn er, maar te veel en te geforceerd. Zo nu en dan zijn ze ook mooi, maar het kan compacter.
Wat is de toegevoegde waarde van Ed Sheeran, heeft zij dit nodig om aan haar man te denken, hem zich voor te stellen.
Ongecontroleerd borsthaar? Alicia; Woest.
Hele mooie alinea, hij negeert mijn irritatie etc …
In dialoog en zeker bij telefoonseks moet je zorgen dat je datgene dat gezegd wordt logisch is. Met andere woorden. Je kunt je voorstellen dat het op die manier gezegd wordt.
Het telefoon gesprek eindigt abrupt, Bram verdwijnt meteen nadat zij is klaargekomen.
Heldere duisternis – mooi
Ter afsluiting hebben we het met elkaar gehad over het thema voor de volgende bijeenkomst en hier ook een keuze in gemaakt. De aanwezigen hebben hierdoor een kleine voorsprong bij het schrijven van een verhaal. 😉
Binnenkort wordt het thema voor de bijeenkomst van Maart gepubliceerd.
0 reacties
1 pingback