De stop stond niet vermeld in de ongebruikte brochure in haar tas. Lotte had er ook geen zin in. Nu haar koffer ingepakt en wel in de laadruimte van de touringcar stond, wilde ze naar huis. Het laatste waar ze op zat te wachten was een verplicht bezoek aan een stoffige markt middenin de stad. Het was haar de hele vakantie gelukt dergelijke tripjes te vermijden en ze was niet van plan er nu wel aan deel te nemen. Haar vriendin Ilona hield haar tegen toen ze haar ongenoegen aan de chauffeur duidelijk wilde maken.
‘Laat nou Lot, ik wil nog even afscheid van hem nemen. Op het vliegveld hebben we geen tijd.’
Ze maakte giechelend een hoofdbeweging in de richting van de chauffeur en host van deze reis. Lotte ging ervan uit dat de twee al uitgebreid afscheid hadden genomen. De dunne wanden in haar hotelkamer gaven moeiteloos alle geheimen van de buren bloot. Niet dat dit er veel waren. Hooguit een knetterend scheet ergens op een toilet en het haast aandoenlijke gezucht en gekreun van het bejaarde koppel in de kamer naast haar. Daarnaast, ze had oordoppen mee. Helaas hielpen die krengen vannacht geen moer. Ze heeft geen oog dicht gedaan en hoort nog Ilona’s overdreven pornogegil.
‘Ram hem erin geile beer. Neuk me suf met je magische toverstaf. Spuit me vol!’
Lotte grinnikt als ze terugdenkt aan de kreten van haar vriendin. Het kost haar moeite een geile beer in de ietwat kalende, gezette en vooral ook oerhollandse chauffeur te zien. Waarom in godsnaam ruim drieduizend kilometer reizen om met een kerel in bed te belanden die je ook bij de super om de hoek tegen had kunnen komen? Ze hoopt dat hij Ilona alle hoeken van de touringcar laat zien en haar echt sufneukt. Misschien dat ze in het vliegtuig dan eindelijk haar klep houdt over zijn geweldige bedprestaties en hoe verliefd ze wel niet is.
De afgelopen dagen heeft ze eindeloos moeten luisteren naar lyrische verhalen die altijd eindigden met de woorden; ‘Als je nou een keer meegaat Lot, wie weet loop je ook iets leuks tegen het lijf.’
Lotte piekerde er niet over. Dat de gemiddelde leeftijd van haar medereizigers niet onder de zestig lag, was al een teleurstelling. Ze kwam hier om te ontspannen. Duffe bejaardenexcursies kwamen op haar lijstje niet voor. Ilona moest doen en laten wat ze wilde en met wie ze dat wilde. Zelf was ze de eerste dag al tegen een lokale lekkernij aangelopen en als het dan toch over geile beren gaat. De primitieve, zongebruinde Amun beschikte over alle kwaliteiten om voor die titel in aanmerking te komen en zijn staaf was meer dan magisch. Zijn tong trouwens ook.
Spijtig dat ze hem vanmorgen niet zag. Ze had graag nog één keer haar benen rond zijn heupen geslagen. Wat kon die man neuken zeg. Toch jammer dat ze geen enkel aandenken aan hem heeft, behalve dan een schrale doos. Dat gevoel zal ze thuis nog gaan missen. Lotte bijt op haar lip. Ja, echt jammer. Het is lang geleden dat een vent haar zo intens heeft laten komen.
Haar gedachten worden ruw verstoord door oorverdovende knallen. Het gebeurt allemaal in een paar seconden. Ze draait zich om, ziet twee mannen op een brommer in idiote snelheid op haar af komen. Voor ze überhaupt kan bedenken welke kant ze op moet springen, trekt iemand haar opzij. Ze struikelt, probeert tevergeefs haar evenwicht te bewaren en komt terecht in een rek vol kleurrijke doeken en sarongs. De brommer rijdt knetterend door, nageroepen door boze omstanders. Beduusd laat Lotte zich overeind helpen. Een wat oudere dame kijkt hoofdschuddend in de richting waar de brommer is verdwenen en begint verontwaardigd te ratelen. Lotte verstaat er niks van. Ze doet alsof het wel zo is, knikt vriendelijk om het oudje te bedanken en ziet dan haar overige koopwaar. De kraam ligt vol met sieraden. Kettingen, oorbellen, armbanden. Allemaal goudkleurig en opgeleukt met kleine spiegeltjes en kleurige steentjes. Vreselijk opzichtig en absoluut niet haar smaak. Haar oog valt op een broche in de vorm van een kever en meteen ziet ze het bezwete, pompende lijf van Amun weer voor zich. In het midden van zijn borst had hij een tatoeage van dezelfde kever. Een scarabee. Lotte glimlacht. Ze heeft haar souvenir gevonden. Het krijgt een ereplaats op de plank vol herinneringen aan lokale veroveringen van over de hele wereld. In iedere stad een schat.
Ze laat de scarabee aan de vrouw zien en gebaart wat het moet kosten. Vijftienhonderd Egyptische ponden. Wat is dat in euro’s? Lotte rekent. Ongeveer tachtig euro. Tachtig euro? Voor een kever van nepgoud? Ze schudt haar hoofd. De vrouw haalt haar schouders op en legt de broche terug op de kraam. Waarom zakt dat mens niet? Ze twijfelt en kijkt in haar portemonnee. De vrouw herhaalt haar prijs. Zoveel heeft ze niet op zak. Een paar briefjes en wat munten. Hooguit twintig euro. Het vrouwtje lacht, wijst naar de gleuven met de creditcards en knikt terwijl ze een klein apparaat uit haar schort haalt. Tachtig euro voor een kitscherig sieraad dat ze niet eens echt mooi vindt. Toch moet ze het hebben. Amun verdient een plekje op haar plank met trofeeën. Tussen het flesje met zwart zandstrand uit IJsland en het blauwe glazen oog uit Griekenland. Birkir, Amun en Tasos. Als het gaat om de schone kunsten van lust doen ze geen van drieën voor elkaar onder.
Ze kijkt de vrouw wat smekend aan, zucht als dit geen enkel effect heeft en haalt haar creditcard door het apparaat. Met een brede, tandeloze glimlach speld het vrouwtje de broche op Lotte’s blouse. Lotte kijkt naar de dunne pootjes van de kever. Het is toch een leuk ding. Een duur ding, maar toch leuk.
Lotte werpt een blik op haar horloge. Een uur, had de chauffeur gezegd, langer niet. Een uur is lang genoeg om je vakantieliefje nog een laatste keer een flinke beurt te geven. Het is ook lang genoeg om compleet te verdwalen. Waar stond die verrekte bus ook weer? Lotte probeert zich te oriënteren, maar heeft geen flauw idee van welke kant ze kwam. Daar, bij die hoge vlaggen of toch de andere kant op richting de grote groep palmbomen? Waarom heeft ze ook niet opgelet. Ze graait haar telefoon uit haar tas en precies op dat moment wordt ze gebeld door Ilona.
‘Waar blijf je?’
‘Ik kan de bus niet vinden.’
‘We moeten weg, straks missen we onze vlucht. Waar ben je?’
Lotte kijkt om zich heen. ‘Ik sta nu voor een viskraam en zo te ruiken ligt het hier vol met die smerige … wat was het ook weer. Fekish?
Ilona lacht. ‘Fesikh. We moeten echt weg. De helft van die oudjes moet naar het toilet en …’
Er klinkt een hoop geruis. Ilona’s stem valt nu en dan weg. Lotte hoort haar nog iets zeggen over bagage en een taxi en dan wordt de verbinding verbroken. Hoezo een taxi? Ze is met de bus. Waar vindt ze hier in vredesnaam een taxi en vooral ook, hoe?
Een beetje paniekerig begint ze te rennen. Ze mompelt verontschuldigingen als ze tegen mensen opbots en moet weer aan de kant springen voor een brommer. Wat zijn dat voor een idioten en waar is de bus? Ze kunnen niet zonder haar vertrekken. Wacht, een benzinepomp. Die heeft ze gezien. Zometeen ziet ze die vreemde muurschildering. Graffiti in een eeuwenoude stad. Nog een brommer. Jemig!
Eindelijk herkent ze de omgeving. Een kleine parkeerplaats verscholen tussen saaie, zandkleurige gebouwen met kleine ramen. De warme wind speelt met het afval. Kartonnen bekers en plastic zakken dansen en stuiteren heen en weer over het asfalt. Er is geen bus.
‘Fuck!’
Ze belt Ilona en houdt haar telefoon in de lucht terwijl ze heen en weer loopt om bereik te vangen. Het signaal blijft dood. Ze schopt een colablikje weg.
‘Fuck, fuck, fuck!’
Een groepje mannen in witte jurken schuifelt voorbij zonder haar een blik waardig te keuren. Verderop staan twee tieners lachend naar haar te kijken. Moedeloos gaat ze op een betonnen parkeerband zitten. En nu?
Ze heeft dorst. Het flesje water in haar tas is leeg. Haar telefoon dadelijk ook en ze heeft nog steeds geen bereik. Toch maar een taxi dan? Maar eerst water.
Lotte staat weer op en loopt naar de benzinepomp waar ze een fles water koopt en vraagt of ze een taxi mag bellen. De man schudt zijn hoofd en wijst. Die kant op? Oké. Tuurlijk. Ze kent het hier als haar broekzak. Geen probleem hoor, maakt niet uit. Bedankt. Ze draait zich om, botst weer tegen iemand op. Zijn shirt hangt half open, zijn huid is zongebruind. Op zijn borst een tatoeage van een kever. Ze kijkt de man aan. Amun? Waar komt hij ineens vandaan?
Opgelucht begint ze te ratelen, vergetend dat hij amper Engels spreekt. Ze hadden geen woorden nodig. De taal van haar lichaam begreep hij moeiteloos. Amon wijst naar zichzelf, dan naar Lotte en lacht. ‘You come, you fly … yes?’
Ze knikt. ‘Yes, yes!’
Hij pakt haar hand en ze volgt hem blindelings over dezelfde drukke markt en door smalle straatjes van de stad waar ze eerder nog niet was. Een trap op, weer een trap af. Door een deur, nog een trap naar beneden en langs ondergrondse grachten waar het water ruisend door metalen roosters stroomt. Het is er schemerig. Het zwakke schijnsel uit her en der geplaatste gloeilampen geeft maar net voldoende licht. Voor een hoog ijzeren hek blijft Amun staan. Hij grijnst en haalt een kleine sleutel uit zijn broekzak. Het ding past zonder problemen op het grote hangslot en het hek zwaait open. De ketting en het slot steekt hij in zijn zak. Hij trekt Lotte met zich mee en ze vraagt zich af of dit een of andere ondergronds route naar het vliegveld is. Een spannend doolhof onder de stad. Ze bekijkt hem en kreunt zacht. Zijn brede schouders, zijn perfect ronde billen. Hoe vaak heeft ze daar de afgelopen dagen haar nagels in gezet? Hoe vaak zag ze zijn gezicht niet verkrampen terwijl hij met een dierlijke brul zijn zaad in haar loosde. Datzelfde gezicht is nu beheerst, maar het lachje rond zijn lippen kent ze. Dat is geil, ondeugend en vol belofte aan wat hij nog meer met haar gaat doen. Nu? Maar haar vlucht? Hoeveel kost het om haar ticket om te boeken? Kan haar dat iets schelen?
Hij leidt haar door nog een hek en langs nog een trap en eindigt in een kleine ruimte. Het water in de grachten zorgt voor een aangename koelte. Amun kijkt haar aan, wijst naar het hoge, ijzeren hek en haalt de ketting en het slot weer uit zijn broekzak. ‘You like kinky … yes?’
Voor ze hem antwoord kan geven duwt hij zijn mond op haar lippen en zijn tong bij haar naar binnen. Zachtjes leidt hij haar met haar rug tegen het hek. Ze kreunt en vergeet haar vlucht en haar ticket als hij haar handen pakt en de ketting rond haar polsen draait. Lotte hijgt. ‘Oh yes, I like kinky.’
Amun duwt haar handen boven haar hoofd, vlecht de ketting langs de metalen spijlen en zet alles vast met het hangslot. Grinnikend wijst hij naar de kitscherige broche op haar borst en dan naar zijn eigen tatoeage. Ze knikt, lacht en hapt naar adem als hij met één ruk haar bloesje opentrekt. Ruw schuift hij haar beha aan de kant en hij zuigt zichzelf in een gekmakend ritme vast aan haar tepels. Heen en weer, zacht, dan weer hard. Kreunend komt ze hem tegemoet en de bliksem slaat rechtstreeks in haar kruis als hij zijn tanden stevig in haar harde knopjes zet. Ze schreeuwt.
‘Fuck!’
Hij laat haar los, trekt haar broek en slip van haar heupen en grijnst terwijl hij haar borsten weer vastpakt. ‘Yes, you like hard fuck. You like much kinky fuck … yes?’
Lotte schopt de broek van haar benen. ‘Yes. Fuck me. Fuck me hard!’
Amun kijkt over haar hoofd en knikt. Haar heupen worden vastgegrepen en haar billen stevig tegen het hek getrokken. Ruwe haartjes kriebelen haar huid. Een warme pik duwt zoekend tussen haar benen en ramt in één keer bij haar naar binnen. Ze probeert tussen haar armen door over haar schouder te kijken. Haar spieren protesteren en haar hese kreunen volgen het ritme van de felle stoten. Amun vingert driftig haar klit en laat zijn tanden langs haar tepels flitsen. Hijgend roept ze om harder, om dieper en om meer van de gekmakende scheuten tussen Amon’s handen en de harde onbekende staaf in haar verlangende vlees. Amun duwt haar hoofd tegen het hek. Zijn vingers blijven onvermoeid tussen haar gezwollen lippen bewegen en hij kijkt haar aan.
‘You come. You come now, so I come … yes?’
Ze komt met een rauwe, langgerekte kreet. Het stevige pompen achter haar blijft onverminderd doorgaan en ze smeekt om een pauze. Amun opent zijn broek, zet zijn handen en voeten in het hek en klimt langs haar omhoog tot zijn stijve haast in haar ogen prikt. Ze slokt hem naar binnen. Net zo gulzig als ze eerder deed en hij neukt haar in haar mond, tot achter in haar keel. Ze ruikt zijn zware geur en kokhalst als ze haar mond nog verder voor hem opent. Diepe gekmakende stoten tegen haar huig. Haar billen worden uit elkaar getrokken. De pompende staaf in haar onderbuik verdwijnt en verschaft zich brutaal de toegang tot haar strakkere gaatje. Haar diepe kreun gaat over in een hese, gesmoorde schreeuw als haar benen opgetild worden en een derde lid bezit van haar neemt. Ze verliest alle besef van haar lichaam en verandert in een enorme bal gevuld met hete bliksemschichten van genot.
‘Lotte. Hey, Lotte!’
Ze opent haar ogen en kijkt op in de lichtblauwe ogen van het ietwat kalende vakantieliefje van haar vriendin. Hij lacht.
‘Kom op, als we opschieten dan haal je de vlucht nog.’
Lotte kreunt. Haar hele lichaam bonst schrijnend. Haar tepels, de huid van haar lippen, haar pruim, haar kontje. Verbaasd kijkt ze de man aan. Hij lacht en wijst naar haar blouse. ‘Misschien moet je die even dichtknopen. Mij maakt het niet uit hoor, maar hier zijn ze niet bepaald gewend aan open en bloot. Je kunt er zomaar een boete voor krijgen.’
De chauffeur steekt zijn hand naar haar uit en trekt haar omhoog. De spieren in haar nek en schouders branden. De knopen van haar blouse zijn verdwenen en ze slaat de panden onhandig over elkaar heen. Op het linkerpand glimmen drie broches. Ze zoekt steun tegen de bus en sluit haar ogen.
De auto schokte en schommelde tijdens de rit door de stad. Ze lag op de achterbank, haar hoofd in Amun’s schoot, haar lichaam loom, tevreden en helemaal sufgeneukt. Hij friemelde aan haar blouse. Ze keek naar de bewegingen van zijn vingers en zag dat hij twee goudkleurige kevers naast de eerste spelde. Hij grinnikte.
‘You like my brothers … yes?’
Drie broers. Amun, Mesi en Zahur. Lotte bijt op haar lip, zakt bijna door haar benen en laat zich de bus in helpen door de bezorgde chauffeur.
‘Gaat het wel goed? Is er iets gebeurd?’
Lotte glimlacht en streelt de broches. Ze zal nog een plankje ophangen. Deze trofeeën verdienen een ereplek.
Ik schreef dit verhaal voor de bijeenkomst van vlammende verzinsels van november waarbij het de opdracht was een verhaal te schrijven aan de hand van ‘storycubes‘. Dat viel nog lang niet mee. De dobbelstenen zijn wat subtiel terug te vinden in het verhaal. 😉
Geef een reactie