Het betalingsplan

Dit verhaal is geschreven door BB voor de Pittig Proza uitdaging van mei met het thema sugarbaby

De stapel met brieven groeit gestaag, voor haar allemaal herkenbaar. Bruine enveloppen van de belastingen, de btw en consorten. Kleine witte enveloppen de aanmaningen. Grote witte de dagvaardingen en brieven van deurwaarders.

Hoe het zo ver heeft kunnen komen? Simpel. Een huwelijk en en vechtscheiding gevolgd door een faling. En ja, hij was slimmer en had het goed bekeken; zij had persoonlijk borg getekend. Zijn handtekening stond nergens.

Gevolg; depressie, nog meer miserie, ziektewet. Ook dat kon er nog wel bij.

MAAR…

Sinds een paar maanden loopt ze bij een psycholoog en ze volgde een acht weken durend mindfulness programma. Langzaam maar zeker begint ze zichzelf weer te ontdekken.

Het mooie weer werkt positief op haar. Ze heeft een kort rokje, een topje en bijpassende sneakers aangetrokken. Zo stapt ze uit tram 6 bij het Stadspark voor haar dagelijkse wandeling. Ongetwijfeld is die beperkte hoeveelheid bomen in de grijze oase van CO2 en uitlaatgassen een uitvlucht, maar het groen is toch de kleur van balans en groei en hoop. En daar is ze allemaal aan toe dus dat kleine hoopje groen in die grote grijze massa spreekt haar wel aan.

Ze slaat net linksaf bij het bruggetje over de vijver als ze aangesproken wordt. “Hey Elsje,” een diepe maar vriendelijke stem. Lars, met wie ze samen het achtweken mindfulness programma heeft afgewerkt. Of hij haar mag uitnodigen voor een kop koffie al dan niet met iets erbij? Vlakbij is een heerlijke koffietent. Ze kent de tent wel, is er al vaak voorbij gewandeld waarbij de geur haar naar binnen lokte, maar haar geldbeugel de boeien wat sterker aantrok en ze verder wandelde, nagenietend van de geur.

Lars is een succesvol zakenman. Bereisd en welbespraakt. Aantrekkelijk vindt ze hem zeker niet, al heeft hij wel een bepaalde uitstraling. Zelfverzekerd, rustig. Hoe kan die man nu ooit een burn-out gehad hebben.

Na het weer, de koetjes en de kalfjes, kwamen ze op mindfulness. Ze wisten van mekaars problemen. Dat is het voordeel of misschien ook wel het nadeel van samen die acht weken doorgelopen te hebben. Toch weet ze zich niet echt een houding te geven bij zijn vraag of ze een beetje uit de miserie is geraakt. Maar ze wil vooruit, het probleem bekijken en niet verbergen, dus besluit ze alles gelijk op tafel te gooien. Inclusief haar wanhoop hoe hier ooit uit te geraken.

Zijn vraag of hij alles eens mag bekijken en proberen mee een oplossing te zoeken is voor haar een hele opluchting. Misschien dat hij, de grote businessman, wel een oplossing ziet waar zij die niet kan vinden.

Op haar éénkamerflatje aangekomen, zet hij zich onmiddellijk aan de tafel en worstelt zich door de administratie. Ondertussen zet zij een verse bak koffie. Amper een kwartiertje later komt zijn verdict.

“Dit wordt iets van jaren, tenzij je een rijke man aan de haak slaat.”

“Dan zal het iets van jaren worden, Lars, want na mijn relatie moet ik er niet aan denken om weer een vent in huis te halen.”

“Ik zeg ook niet dat je hem pertinent in huis moet halen he, er zijn tig van tussenoplossingen.”

“En wat zijn die tussenoplossingen dan wel?”

Hij somt de meest bekende, sociaal aanvaardbare oplossingen, gaande van Friends with benefits tot een LAT relatie op. “Maar,” zegt hij, “ik heb een vriend en die had tot voor kort een buitenechtelijke vriendin. Hij nam haar mee op zakenreis, weekendjes weg, geweldige seks en daarnaast voorzag hij in haar onderhoud.”

“Oh, een hoer dus.”
“Nee, totaal niet. Het was meer een zakelijke afspraak. En ze vonden er beiden wat ze zochten.”

Ondanks haar afwijzende gedachtes is ze toch behoorlijk geïntrigeerd, dus ze blijft doorvragen. Of die man haar dan met haar miserie kan helpen? Of hij ook met haar gevoelens en wensen rekening houdt? Uiteindelijk vraagt Lars; “Zal ik even kijken of hij langs kan komen?”
Het zweet breekt haar uit. Ze heeft al maanden geen man meer in huis, laat staan in haar lijf gehad. Maar nood breekt wet. Onmiddellijk vraagt ze zich af of dit nu de nood van weer bemind te worden is, dan wel de nood om haar problemen op te lossen.

“Binnen vijf minuutjes is hij hier.”
“Oh, dan moet hij ook niet van ver komen?”

Nauwelijks een paar minuten later staat Lars op. “Ik ga hem even halen.”
Vrijwel meteen komt hij weer binnen. “Hallo Elsje, ik ben de Lars, de man over wie Lars het had,” zegt hij wat gegeneerd en ongemakkelijk.

Elsje kijkt hem aan en snel vallen de puzzelstukjes in mekaar. Ze glimlacht ongemakkelijk en geeft hem bij wijze van kennismaking een hand. Hij neem gedecideerd haar hand en trekt haar dichter naar zich toe. Nog voor ze weet wat er aan de hand is, kust hij haar op de mond, vindt zijn tong haar tong en trekt hij haar stevig tegen zich aan. Ze voelt zijn geslacht zwellen in zijn broek maar ook de golven van wellust door haar onderbuik. Haar tepels worden pijnlijk stijf. Hij schuift haar t-shirt omhoog, brengt zijn handen naar haar borsten, haalt ze half uit haar beha en begint aan haar tepels te sabbelen, te knabbelen en soms gewoon te bijten. Ze houdt het niet meer en vreest dat haar doordrenkte slip niet zo heel lang de zondvloed kan stoppen.
Voor ze goed en wel weet wat er gebeurd, heft hij haar op en legt hij op tafel, bovenop alle facturen en andere miserie.
“Zullen we even een inventaris maken?” Vraagt hij. Retorisch ongetwijfeld. Of is het hopelijk, want nog voor ze een antwoord kan bedenken begraaft hij zijn hoofd tussen haar benen. Haar rokje is op de meest ongalante manier omhoog geschoven en haar slip opzij. Met zijn tong baant hij zich een weg richting haar clitoris. Ze weet niet wat te doen en wat te denken. Het lijkt wel alsof alle opgesloten geiligheid van de afgelopen laatste maanden zomaar de poort tot ontsnappen heeft gevonden. Voor ze het goed en wel beseft komt ze klaar. En nog eens. En nog eens. Ze is te opgewonden om zich te schamen, alhoewel. Terwijl hij doorgaat en haar clitoris met mijn tong bewerkt, verkent hij alle andere gebieden. Een vinger dringt haar kut binnen, een tweede, een derde. Hij vingert haar langzaam, om dan te stoppen met beffen en haar helemaal klaar te vingeren. Deze vent maakt haar gek. Nu vingert en beft hij haar weer en plots gaat een vinger nog wat lager. Nee, hallo. Ze heeft altijd geroepen dat daar enkel een uitgang is, maar fuck wat is dit lekker. Doe verder.

Daar ligt ze, op tafel in het midden van de woonkamer. Hij trekt haar naar de rand van de tafel en stoot, zonder waarschuwing, diep in haar. Het lijkt wel alsof heel haar lichaam zich centreert rondom haar kut, correctie, rondom zijn pik. Hij voert het ritme op, kneedt terwijl haar tieten en knijpt in haar tepels. Auw. Lekker. Stop. Ga door. Stop nooit meer. Blijf doorgaan.

Zonder aanleiding stopt hij. Hij trekt haar overeind en zet haar op haar knieën. Zonder tegenspartelen pakt ze zijn geslacht in haar mond. Dit wou ze vroeger ook pertinent niet. Goh wat smaakt die vent lekker. Hij grijpt haar ruw bij de haren en dwong zijn penis dieper in haar mond. Tot kokhalzen toe, dan trekt hij even terug om vervolgens weer verder te gaan. Dit is zo geil en ze komt weer klaar. Hoe kan dat nu terwijl ze hem aan het pijpen is? De wondere wereld van de natuur.

Hij begint steeds heviger te hijgen, grommen bij momenten. Dan voelt ze hoe hij zich helemaal opspant en zich helemaal leegschiet in haar mond. Niet wetend wat of hoe slikt ze en nog eens. Wat doet die vent allemaal met haar?

Bezweet leunt hij tegen de tafel en hij trekt haar tegen zich aan. Een heerlijke omhelzing, een kleffe zoen.

Hij kijkt haar aan, glimlacht zelfvoldaan en lief en zegt;

“Zullen we hier dan maar een afbetalingsplan voor maken?”