Categorie: Mijn werk (Pagina 4 van 15)

Ga rustig zitten en laat je meenemen door mijn verzinsels.

Geurklanken

Sommige vrouwen kunnen klaarkomen alleen door de spieren van hun onderlichaam ritmisch samen te trekken. Ik vraag me af of dit een aangeboren talent is of dat het heel veel oefening vergt. Ik vraag me ook af of ik jaloers ben op dat talent. Het idee dat ik mezelf tijdens een lange vergadering naar een hoogtepunt breng spreekt me wel aan. Alhoewel. Hoe hou ik dan mijn gezicht in de plooi? En de geluiden die ik maak? Nee, dan toch liever in de zachte beslotenheid van mijn bed, of desnoods het personeelstoilet. Lees verder

In harmonie

Het begint altijd met een gevoel. Niet weten, maar voelen dat er naar je gekeken wordt. Prikkels net onder de haargrens. Vaak blijft het daarbij. Je draait je hoofd, kijkt over je schouder en vangt de blik. Ogen worden neergeslagen of blijven je brutaal aankijken. De prikkels verdwijnen. Het gevoel ook. Je vergeet het. Meestal vergeet je het. Lees verder

Rood

De straatverlichting weerkaatst in het rimpelige water van de gracht. In de verte klinkt een sirene. Langs de smalle, hoge herenhuizen loopt een man met zijn hond. Het dier snuffelt aan stenen treden naar het bordes en souterrains en tilt zijn achterpoot op bij een smeedijzeren hek. De vreemde stilte wordt doorbroken door het rammelende spatbord van een voorbijsnellende fietser. Het geluid sterft weg. De man loopt door. Holle voetstappen. Trippelende hondenpootjes. Klotsend water. Lees verder

Château Violette

Vanachter zijn krant kijkt de man naar de jonge vrouw schuin tegenover hem aan de grote tafel. Ze valt uit de toon, al komt dat vooral doordat ze niet, zoals het gros van de overige bezoekers, ongeïnteresseerd naar het scherm van een telefoon tuurt. In haar ene hand heeft ze een beduimelde paperback. Haar andere hand ligt rond een hoge, kartonnen beker met haar naam. Elvira. Lees verder

Buurtbewoners


Niemand weet goed wanneer hij in de straat kwam wonen. Het duurde ook even voor de buurtbewoners door kregen dat er weer iemand in het lege huis op de hoek getrokken was. Het onkruid eromheen groeide welig en de hoge ramen bleven lang leeg. Geen gordijnen, geen planten, geen enkel teken van leven. Tot een wat nieuwsgierige buurvrouw hem nog voor het krieken van de dag naar buiten zag komen. Een lange, wat logge gestalte met een smoezelige golden retriever. Diezelfde ochtend wist de hele straat van de nieuwe bewoner en ging hij als een lopend vuurtje over de tong. Lees verder

Linda versus Vivian

Nerveus draait Linda aan haar trouwring en wat verlegen kijkt ze Ramon aan. Hij legt zijn hand over die van haar. Haar bewegende vingers vallen stil en hij leunt met een glimlach naar haar toe. ‘We kunnen het afblazen lieverd, dit moet niet.’
Ze schudt haar hoofd. ‘Nee, ik wil dit. Wij willen dit. Ik ben gewoon zenuwachtig.’
Ramon knikt. ‘Ik ook. Zullen we vast een drankje doen?’
Dankbaar kijkt ze hem aan. Natuurlijk is hij ook zenuwachtig. Dit is voor hem net zo nieuw en spannend als het voor haar is.
Schielijk kijkt ze om zich heen. Ze is hier nog nooit geweest en Ramon ook niet. Het was één van haar belangrijkste voorwaarden. Een hotel zo ver mogelijk buiten de stad met zo min mogelijk kans bekenden tegen te komen. Lees verder

Schaamteloze onschuld


Ik werp nog een laatste blik op de spiegel, knijp even in mijn wangen om ze nog rozer te maken en stel me op boven aan de smalle, houten trap, buiten het zicht van de gasten. Mijn moeder komt handenwringend achter me aan, achter haar de vrouwen die ik mijn hele leven al tante noem, maar morgen ook mijn collega’s zullen zijn. Lees verder

Ja, ik wil

Zijn zacht mompelende stem in mijn hals joeg een spoor van genotscheuten door mijn bloed en naar mijn tepels die nog harder werden. Ik slaakte een kreunende ademstoot toen zijn nagels in mijn harde knopjes zonken. Pijnlijk zoete agonie. Wat had ik dat gemist. Lees verder

« Oudere berichten Nieuwere berichten »

© 2024 Vlammende verzinsels

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑

error: Inhoud is beschermd!