Toen ik net begon met schrijven voor Gaisha en later ook met korte verhalen op mijn eigen site, was ik erg op zoek naar mensen die ook erotische verhalen schreven. De gedachte dat ik niet de enige was met een interesse voor het schrijven van dit specifieke genre vond ik prettig. In mijn directe omgeving merkte ik (en merk ik soms nog steeds) dat er een beetje ‘lacherig’ wordt gedaan over erotica. Behalve mijn partner waren er er weinig mensen waar ik mee kon ‘sparren’ over mijn verhalen.

Toen ontdekte ik EWA-Nederland, een community voor schrijvers en andere kunstenaars binnen erotica. Want, hoe je het ook wendt of keert. Schrijven is kunst. (EWA staat voor Erotic Writers and Artists)

EWA-Nederland organiseerde maandelijkse schrijfuitdaging aan de hand van een thema of opdracht (De Thewa-uitdagingen) en mijn deelname aan de community van EWA begon met het schrijven van verhalen voor deze uitdagingen. Eerst nog op de site van Gaisha, later op mijn eigen blog. Het allereerste verhaal dat ik schreef voor een Thewa- uitdaging was; ‘Vogelvrij’ en als ik het me goed herinner was het de bedoeling dat je een erotisch verhaal schreef over een superheld of tekenfilmkarakter.

Naast de Thewa-uitdagingen organiseerde EWA-Nederland ook de tweemaandelijkse schrijf bijeenkomsten in Utrecht. Ook hier was het de bedoeling dat je een verhaal schreef aan de hand van een thema of opdracht. Mijn doel was andere schrijvers binnen de erotica ontmoeten. Toch duurde het even voor ik ook daadwerkelijk naar zo’n bijeenkomst ging. Ik vond het namelijk ook vreselijk spannend. Natuurlijk las ik gretig alle verhalen die werden gelinkt en als ik heel eerlijk ben vond ik dat ik daar met mijn eigen schrijfkunsten niet aan kon tippen. Toch trok ik 1 oktober 2016 de stoute schoenen aan en ging ik met een verhaal  richting die bijeenkomsten. Ik schreef daar ook een stukje over.

Al mijn verhalen zijn me dierbaar. Natuurlijk kreeg ik vaker feedback op mijn verhalen, maar dan zat ik altijd veilig achter mijn laptop. Feedback in ‘real life’, dat is weer een ander verhaal. Het was dus best even slikken, maar sindsdien heb ik (bijna) geen bijeenkomst gemist en ik mag zeggen dat ik er een betere schrijver door ben geworden. Alle mensen die 1 oktober 2016 ook op die bijeenkomst aanwezig waren, zullen dat beamen.

EWA-Nederland was ook verantwoordelijk voor de jaarlijkse, erotische schrijfmarathon. Aan de hand van 10 opdrachten schreven deelnemers een verhaal en doormiddel van publieksstemmen en later ook een jury, kwam hier uiteindelijk een winnaar uit. Ik deed mee met de editie van 2017 en werd toen vierde. Helaas was dat ook meteen de laatste, Nederlandse schrijfmarathon. De organisator kondigde eind 2017 aan te stoppen met EWA omdat zij zich wilde concentreren op haar Engelstalige blog, verhalen en de smut-marathon.

EWA-Nederland ging op in Eroscripta, een uitgever van erotische e-boeken en een community voor eroticaschrijvers in Nederland. Eroscripta nam vanaf dat moment ook de bijeenkomsten, onder de naam prikkelzinnen, over. De Thewa-uitdagingen gingen in 2018 bij vlammende verzinsels verder onder de naam Pittig Proza.

Inmiddels leven we bijna in 2020. Halverwege 2019 kwamen de prikkelzinnen! bijeenkomsten van Eroscripta tijdelijk stil te liggen en na verloop van tijd merkte ik dat ik het contact met andere schrijvers ging missen. Natuurlijk is social media een mooie manier om dit contact te onderhouden, maar dat is toch niet helemaal hetzelfde.

In overleg met de eigenaar van Eroscripta zijn we overeengekomen dat de bijeenkomsten vanaf januari 2020 doorgaan onder vlammende verzinsels!

19 december zal er een kerstborrel zijn voor ‘oudgedienden’ van de bijeenkomsten, zij hebben hier een uitnodiging voor ontvangen. Een mooi moment om bij te kletsen, plannen te maken en na te denken over nieuwe, uitdagende thema’s voor de bijeenkomsten van 2020.

Binnenkort verschijnt de agenda. Houd mijn site dus in de gaten en wie weet zie ik je volgend jaar op een van de schrijf bijeenkomsten van Vlammende Verzinsels! Tot dan!